Deze opname is het resultaat van het allerlaatste concert dat John Eliot Gardiner dirigeerde met The English Baroque Soloists en The Montevedi Choir tijdens wat hij noemde zijn 'Bach-cantate pelgrimstocht'. In 2000, de tweehonderdvijftigste verjaardag van Bachs dood, werden alle religieuze cantates uitgevoerd en opgenomen volgens hun plaats in de christelijke kalender. De 'pelgrimstocht' begon in de steden waar Bach leefde en werkte maar eindigde op oudejaarsavond 2000 in New York. Deze cd stelt dan ook vier nieuwjaarscantates voor (BWV152, 122, 28 en 190), samen met het motet 'Singet dem Herrn ein neues Lied' BWV225, met haar uitbundige karakter de perfecte aanvulling op een dergelijk feestprogramma.
Voor het laatste concert in dit mammoetproject zat iedereen op het puntje van zijn stoel en dat wordt al bij een eerste beluistering meteen duidelijk. Het motet 'Singet dem Herrn ein neues Lied' barst bijna uit zijn voegen dankzij de levendige, gedreven interpretatie van het Monteverdi koor. Bachs aanstekelijke ritmiek en Gardiners snelle maar lichtvoetige tempo werken allemaal samen om de tekst van dit motet gepast jubelend te laten weerklinken. Een gezonde dosis drama ook in de cantates, zoals dat uit enkele recitatieven blijkt. Het basrecitatief 'Es ärgre sich die kluge Welt' uit BWV152 werkt heel suggestief met dramatische (verkleinde septiem)akkoorden om een haast apocalyptisch visioen van de menselijke hoogmoed te schilderen. De geëngageerde manier waarop het koor inpikt op de recitatieven van de solisten in 'Herr Gott, dich loben wir' illustreert de aanstekelijke motivatie van Gardiners muzikanten. Een uitgebreide sectie blazers van drie trompetten en drie hobo's, met pauken eronder, sluit de onvoltooide cantate 'Singet dem Herrn ein neues Lied' BWV190, en dus ook de hele pelgrimstocht op een exuberante manier af. Omdat van de eerste twee delen slechts de vocale- en de vioolpartijen aanwezig waren, werkten Gardiners muzikanten samen om, zo goed en zo kwaad als dat ging, Bachs ontbrekende orkestratie in te vullen.
Bij zangers valt de fijne, heldere stem van sopraan Gillian Keith erg in de smaak, die zo haar lijnen iets fris en jeugdigs verleent. Joanne Lunn, die BWV28 voor haar rekening neemt, maakt eenzelfde heldere kleur, die mooi mengt met de twee hobo's in de openingsaria 'Gottlob!, nun geht das Jahr zum Ende'. Peter Harveys lichte basstem doet het goed in de opgewekte arioso 'So spricht der Herr' waar hij knap inpikt op de vrolijk doorlopende basso continuolijnen. Zoals op voorgaande cd's staat tekstverstaanbaarheid ook hier weer centraal en zelfs op technisch heikele passages blijft Bachs tekst helder verstaanbaar. Prachtig is tot slot het mooie trio 'Jesus soll mein alles sein' tussen tenor, bass en obligaat viola d'amore, waarbij de drie solisten dezelfde gedempte, intieme toon de hele aria lang aan blijven houden.
Zelfs binnen een reeks die consistent erg warme en vlotte interpretaties van Bachs cantates aanbiedt, is deze een aanrader want al luisteraar voel je meteen dat voor deze laatste live-opname elke muzikant nog eens dat beetje extra moeite deed!
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
