De Belgische zanger, componist en producer David Linx werd in 1965 geboren als zoon van Jazz Middelheimoprichter Eias Gistelinck. Voor zich te gaan specialiseren als zanger speelde hij drums, fluit en piano. Zijn eerste podiumervaring deed hij op voor zijn tiende. Linx werkte samen met muzikanten van heel uiteenlopende pluimage: Viktor Lazlo, Steve Coleman of het orkest van Count Basie. Momenteel opereert Linx vanuit Parijs. Daar werden zijn albums onderscheiden met prijzen van JazzMagazine, Le Monde de la Musique en Diaposon. Hij kreeg er in 2005 ook de titel Chevalier des Arts et des Lettres en twee jaar later werd hij Chevalier de la Couronne in België. In 2007 bracht hij samen met het Brussels Jazz Orchestra het album 'Changing Faces' uit waarop Linx niet alleen te horen is als zanger, maar ook als componist en waarvoor zijn stukken werden bewerkt door verschillende arrangeurs.
De Portugese Maria João mag dan gecatalogeerd staan als jazzzangeres, deze benaming is toch wat te eng voor de muziek die ze maakt. Met invloeden van volksmuziek, elektronica en andere experimenten overstijgt ze ver de muzikale grenzen. Ze was te horen in het gezelschap van Trilok Gurtu, Wolfgang Muthspiel en Manu Katché en bracht onder eigen naam 16 albums uit, waarvan eentje met pianiste Aki Takase.
Over de audio
Hoewel David Linx een zwak heeft voor vreemde melodische en harmonische kronkels, laat hij op 'Miziane' een speelse kant van zijn muzikale persoonlijkheid horen.
De opvallend catchy melodie nestelt zich meteen in het geheugen, maar plots wordt de muziek een niveau hoger getild (0'36"), een effect dat verder uitgerekt wordt op 0'44". Hiermee zijn meteen de contouren van het nummer geschetst dat zich daarna in verschillende strofes kan ontwikkelen, hoewel hier en daar even wat vrijheid genomen wordt om het duidelijke vormschema te doorbreken.
Waar de eerste strofe werd ingezet door João en Linx voor het antwoord zorgde, draaien de rollen in de twee strofe om, waarbij João verleidelijk de hoogte gaat opzoeken. Hier krijgt het duo het gezelschap van het hele orkest in een knap en gedetailleerd uitgewerkt arrangement van Laurent Cugny.
De derde strofe is voor rekening van het orkest, waarna saxofonist Dieter Limbourg de ruimte krijgt om te soleren. Hierna neemt de track een drastische wending en keert Linx terug op het voorplan: niet als "gewoon" zanger, maar met vocale percussie, later bijgestaan door de kreetjes van João. In de laatste strofe wordt teruggekeerd naar de aanvankelijke taakverdeling met de twee vocalisten die afwisselen om in het laatste deel elkaar te treffen.
Meer over David Linx and the Brussels Jazz Orchestra feat. Maria João
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
