De duistere aardwezens van Finntroll slaan weer toe! De band was ooit bij de eerste acts die folkmuziek gebruikten in hun metal, werden immens populair ten tijde van de 'Trollhammaren'-era en gaan de laatste jaren weer meer richting venijnige black metal, evenwel zonder hun luchtiger momenten uit het oog te verliezen. Finntroll is altijd trouw aan zichzelf gebleven en dat leverde hen al een bijzonder sterke discografie op. Laatste wapenfeit 'Blodsvapet' is wat dat betreft niet anders: een knallend album dat giftig uit de hoek kan komen, maar nooit de vrolijke noten schuwt en toch nergens plat jolig wordt.
De openingsriff van 'Mordminnen' is droog en simpel, maar de keyboardpartijen die na een paar seconden losbarsten, zetten meteen de toon: dit is Finntroll op zijn meest dansbare. Nu ja, dat is uiteraard behoorlijk relatief, maar de retro-aanpak (soms doet het number wat denken aan de oude Batman-serie) geeft het geheel een leuke toets, die meteen een grijns op het gelaat te voorschijn kan toveren. De giftige strot van Vreth is nog verder geëvolueerd en de man klinkt net dat beetje gortiger dan voorheen, iets wat het contrast met de oppeppende song netjes in de verf zet. Ondanks het ogenschijnlijk vrolijke karakter van 'Mordminnen', werkt het nummer lang door en is er veel meer aan de hand dan grappig doen om grappig te doen: het uitgewerkte contrast zindert lang na en zorgt ervoor dat dit nummer zichzelf genadeloos vastzet in de gehoorgang.
