Ze heeft er haar tijd voor genomen, maar Ann-Sophie Claes ofte Maya’s Moving Castle is na haar opvallende verschijning in de finale van Humo’s Rock Rally duchtig aan de slag gegaan met het verfijnen van haar songs en band. Het debuut ligt nu eindelijk in de winkelrekken. Ondersteuning van platenfirma NEWS, cd voorstellingen in de twee voornaamste alternatieve concertzalen in twee grootsteden (respectievelijk AB en De Vooruit) en ondersteuning van een straf management dat dit alles bewerkstelligt, bewijst dat het menens is voor Maya en co.
De erg eigenzinnige plaat knipoogt dan ook richting (onderhuidse) dance, new wave en folk, allemaal in een ijl en duister jasje. Mysterie en gelaagdheid cirkelen rond de hoog zwevende, kenmerkende stem van Claes. Tegelijkertijd durft de band met wapens als cello, zware floortom en akoestische gitaar ritmische constructies in elkaar te boksen waarvan een meer vooruitstrevende folkband maar kan dromen.
‘Pelleas & Melissande’ is een van die songs die meteen naar de keel grijpt. Het nummer komt wat mistroostig binnen met regen en een enkele slag op de metalen snaren. Maar dan breekt het feitelijke ritme aan: een unieke constructie van tiktakkend pianospel, kort gepluk aan de gitaar en een krakend percussie-element. De drive die ze samen opmaken, een soort van heksenpirouette, bepaalt tegelijkertijd het mysterieus karakter van dit lied. Maraca’s versterken het ritmisch geheel terwijl Claes als een zwoele sirene doorheen het instrumentarium kronkelt. Met een enkele strijk op de cello trekt ze het refrein in gang: een verslavende, rondtollende carrousel met hoge, ontdubbelde zang. De slepende, erg bijzondere folksong spreekt enorm tot de verbeelding. Wanneer het geheel opnieuw uitsterft om een tweede strofe in te zetten, blijkt pas hoeveel verschillende elementen hier in feite aan bod komen. Probeer maar eens waterdruppels, onderhuids gekraak of een fluit te ontdekken. Onwaarschijnlijk hoe vol dit nummer zit en toch vrij leeg en eenvoudig klinkt
