Wie zijn jazz graag smerig en pompend heeft, is bij de Soil & "Pimp" Sessions aan het juiste adres. Dit zes koppig kamikaze-jazzcollectief windt er geen doekjes om: voor hen gaat jazz over opwinding, inclusief het uitdagen van het publiek. Speciaal hiervoor is het jazzkwintet bestaande uit Tabu Zombie (trompet), Motoharu (sax), Josei (piano), Akita Goldman (bas) en Midoryn (drum) uitgebreid met Shacho die de rol van agitator op zich neemt.
De eerste tekenen van succes in hun thuisbasis Japan kwamen er in 2003 toen de groep geprogrammeerd werd op het Fuji Rock Festival, zonder commercieel beschikbare opname. Daar kwam verandering in toen in juni 2004 'Pimp' verscheen bij de Japanse major Victor. Datzelfde jaar deelden ze de affiche van het Asagiri Jam Festival met onder andere Los Lobos. De muzikanten van de band waren zo onder de indruk van het geluid van hun Japanse collega's dat ze de verschillende muzikanten prompt uitnodigden om mee te spelen tijdens de Los Lobos-show.
Na de eerste grote concerten en de eerste release, was het in 2005 tijd voor een eerste album ('Pimp Master'), maar vooral voor internationale aandacht en die kwam er dankzij niemand minder dan Gilles Peterson. Deze laatste kreeg via een vriend een opname van de Soil & "Pimp" Sessions" in handen, draaide de band vier weken na elkaar tijdens zijn programma Worldwide op BBC-Radio 1 en nodigde da groep uit voor een BBC-sessie. Een jaar letter zette de groep een nieuwe stap, dankzij contracten met de labels Brownswood en het Duitse Compost die het werk van de band zouden releasen in respectievelijke Groot-Brittannië en de rest van Europa. In datzelfde jaar belandden de Japanners op de podia van grote jazzfestivals als Montreux en North Sea Jazz. In 2007 verscheen 'Pimpoint', het derde album van de Soil & "Pimp" Sessions, waarop de groep haar muzikaal ongemanierde imago alle eer aan doet.
Over de audio
In de allerbeste Soil & "Pimp" Sessions-traditie is 'A.I.E.' een track waarin niet bespaard wordt op calorieën of kracht. Het thema bestaat uit een catchy riff van de blazers, die stevig knallen boven een doordartelend pianomotief. De motor van de hele groep is echter drummer Midoryn die de band vijf minuten lang vooruit dwingt. De solistische passages worden eerder kort gehouden, waarbij het verschil in karakter tussen de verschillende improvisatoren opvalt. Trompettist Tabu Zombie ziet het eerder melodisch, al heeft hij het in het begin duidelijk niet gemakkelijk om zijn weg te vinden en blijft hij iets te veel in hetzelfde register hangen. Dat is dan weer geen enkel probleem voor saxofonist Motoharu die genadeloos de kaart trekt van de klank: roepend en tierend trapt hij wild om zich heen en lijkt hij in een krachtmeting verwikkeld met de ritmesectie. De meest klassieke jazzbenadering komt van pianist Josei met een pianosolo die niet met één, maar met twee voeten in de klassieke jazztraditie staat.
Meer over Soil & "Pimp" Sessions
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
