Het begon allemaal als een grap in 2007. Enkele muzikanten uit Melbourne rommelden wat aan, maar rolden voor ze het wisten in de theater- en circuswereld. Ondertussen doen ze het ook zonder de hulp van andere disciplines. In 2008 verscheen een eerste, titelloze ep, gevolgd door ‘Knots And Tangles’, opnieuw een ep, twee jaar later.
Zelf omschrijven ze hun muziek als gipsy death-core, wat nog niet zo’n vreemde benaming is voor hun eclectische en opruiende mix van zigeunermuziek, metal, hardcore, tango, reggae, ska en walsjes. De bezetting van de band is dan ook erg divers met Julian Cue (bas en zang), Carlos Parraga (accordeon), Caleb Trott (saxofoon, klarinet, mandoline), Jeremy Schwertfeger (gitaar, viool), Alice Robinson (tuba, fluit, tenorhoorn), Annie Pfeiffer en Sean Wyers (percussie). Op ‘Knots And Tangles’ krijgen die dan nog eens de hulp van Sean Louths zingende zaag.
Het is niet omdat ‘Even if You’re Missing Fingers You Can Make a Fist’ begint als zigeunerswing dat die sfeer ook voor de meer dan zes minuten dient volgehouden te worden. The Barons of Tang hebben er namelijk een handje van weg om geregeld van gedacht te veranderen en dat dan ook maar meteen in praktijk om te zetten.
Gedurende de eerste minuut van het nummer mag de gipsy atmosfeer wel blijven, als is duidelijk hoorbaar dat het arrangement geregeld aangepast wordt. Zeker wanneer vanaf 1:03 een ronkende gitaar de leidende rol overneemt en tien seconden later de ska voor het eerst haar intrede doet. Terug amper 15 seconden later (1:28) is het weer prijs en zorgt een surfgitaar voor weer een nieuw element.
Opvallend is dat de veranderingen in sfeer niet gepaard moeten gaan met drastische ommezwaaien. Door het behouden van de melodie of de begeleidende akkoord, krijgt het stuk, ondanks de opvallende mood swing toch een groot gevoel van eenheid.
Op 2:20 duikt dan een nieuwe melodie op en vanaf 2:41 zijn er kleine, maar overduidelijk dissonante prikken waarneembaar.
De grootste breuk ontstaat op 3:06 wanneer het accordeon allen verder gaat, later versterkt (nu ja, versterkt) door een waggelende tuba om daarna weer helemaal aangevuld te worden tot volledige zigeunerformaat met een rijkere harmonisatie vanaf 3:56.
Op 4:17 en 5:43 duiken tenslotte het skaritme en de zigeunermelodie terug op, waarmee ‘Even if You’re Missing Fingers You Can Make a Fist’ eindigt zoals het (ongeveer) begon.
The Barons of Tang laten dus tot op het einde horen dat hun soms drastische koerswijzigingen geen bevliegingen zijn, maar dat ze passen in een duidelijk muzikaal plan.