..And You Will Know Us By The Trail Of Dead - de groepsnaam is even protserig als hun artwork en muzikale opvattingen - konden in het verleden bekoren met de klassieke alternatieve rockplaat 'Source Tags & Codes' (2002). De Texanen brachten songs met een unieke spanningsboog, waarin zowel mooie pianostukken, epische songstructuren als loeiharde gitaarerupties en aangepast geschreeuw voorkwamen. Ook op de daarop volgende platen verschenen er tussen de barokke bagger door soms onweerstaanbare nummers die de luisterbeurt telkens weer rechtvaardigden. Twee jaar na het weinig opwindende 'So Divided' zijn ze terug met dit ep'tje, als voorloper op een full-cd.
De zeurderige/pesterige stem van Conrad Keely heeft deze keer veel tijd nodig om aangenaam over te komen, en de typerende afwisseling van trage intro's en exuberante gitaaruitbarstingen lijkt haar effect ditmaal totaal te missen. Het evenwicht is zoek, en de melodieën zijn van een doordeweeks niveau. Onwillekeurig krijgt de dramatische muziek iets potsierlijk, wanneer de vertrouwde Trail of Dead niet meer werken. Dan is er weer die twijfel of er nu wel of niet mag gelachen worden met hun over-the-top imago (de songtitels! de groepsnaam! de bio!) en beeldvorming. Zolang hun muzikale output om van te smullen was, kon deze vraag met de mantel der liefde bedekt worden. Met 'Festival Thyme', een door de bank genomen erg middelmatig emo-gitaarrockplaatje, komt deze vraag pijnlijk aan de oppervlakte.
Het laatste nummer van de ep, 'The Betrayal of Roger Casement and the Irish Brigade', toont tenslotte nog een glimp van hun kunnen, in een instrumentaal nummer dat aan het betere werk herinnert.
Aangezien drie vierde van deze ep op hun te verschijnen full-album zal terechtkomen, kunnen de verwachtingen voor een nieuw huzarenstukje van Trail Of Dead nog even in de koelkast opgeborgen worden.
Meer over ...And You Will Know Us By the Trail Of Dead
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
