Kan het nog duidelijker dan de titel van dit album? Dat zou wel erg sterk lijken. Sinds 3 Inches of Blood enkel nog vocalist Cam Pipes in de gelederen heeft als brulboei, is de hardcore-invloed helemaal weg en kiest de band resoluut voor no-holds-barred, recht-voor-de-raapse heavy metal die volledig ruikt naar Iron Maiden en Judas Priest. Precies zoals het hoort, met de clichés van het genre op de juiste manier gebruikt, al valt wel op dat 'Long Live Heavy Metal' iets minder pakkend is dan voorganger 'Here Waits Thy Doom'.
Wie clichématige heavy metal zegt, zegt dat meer dan eens over de teksten. 3 Inches of Blood is nooit te beroerd geweest om heerlijk brallerige teksten te spuien en dat is hier niet anders. Zo mag opener 'Metal Woman' een leuke ode zijn aan vrouwen met ballen aan hun lijf, krijgt 'Leather Lord' misschien ongewild een sadomasochistisch trekje, is 'Chief and the Blade' een soortement oorlogsverklaring en 'Men of Fortune' een meesleper. Het geheel wordt nog steeds gepiept en gekrijst door de soms bijzonder hoge falsetto uithalen van Pipes, die zoals altijd een 'love it or hate it' toontje hebben, maar wie geen problemen heeft met hoge uithalen, zal vast het hart ophalen.
Uitschieters deze keer zijn 'Leather Lord', dat een heerlijk koppel old school riffjes heeft, 'Look Out' met een haast ridicuul simpel refrein maar perfect geschikt om luidkeels mee te brallen, en zeker afsluiter en apart beestje 'One For the Ditch', dat een mystieke en melancholische sfeer schept met akoestische gitaren. Het is apart, maar het smaakt wel!
Dat gezegd zijnde, heeft dit album toch minder nummers met eeuwigheidswaarde dan voorheen. Misschien heeft 3 Inches of Blood een beetje last van metaalmoeheid? Hoe het ook zij, binnen het retrogebeuren blijft dit zonder twijfel een van de beste bands, en al wie de smeuïge riffs kan bedenken die hier geregeld door het zwerk schieten, mag zich gelukkig prijzen. Daarbij blijft dit een onwaarschijnlijk leuk album.
