'One Time for All Time' van het Britse 65daysofstatic is een knallend schijfje dat barst van de ambitie en gelukkig ook van het potentieel. Klein beginnend bouwen de songs gestaag op tot episch brede proporties, waarbij openliggende akkoorden het speelterrein vormen van herhalend drammende gitaren of lang uitgerekte keyboardpartijen. Zuiver instrumentaal vouwen de songs open door riffs te stapelen of in elkaar te laten overlopen in de repetitieve traditie van GY!BE. Aangevuld met elektronica (beats en samples) zet 65daysofstatic zo een stevig tot ronduit brutaal geluid neer dat de 9 tracks en de 37 minuten van 'One Time for All Time' kan boeien. Niet in het minst omdat de band er zich niet van af maakt met elk nummer in één trek op te pompen. Door geregeld een stapje terug te zetten alvorens naar het volgende niveau over te stappen wordt de luisteraar meegenomen in de ontwikkeling van elk nummer. En die ontwikkeling kan soms aardig ver gaan. Vooral in 'Await Rescue' wordt de teerhartige luisteraar op de proef gesteld. Het gitaargeluid wordt hier verrijkt met elektronica die zoemt, frutselt of industrieel slijpt. Wanneer de hectische drum 'n' bass beats in de ring gestuurd worden vat het nummer vuur om bij het intreden van de statige gitaarakkoorden helemaal open te scheuren. Ook '65 Doesn't Understand You' mag van de energierijke beats profiteren en wordt bovendien verrijkt met een koorgeluid dat het nummer even een gothicrandje bezorgt. Op het eerste en laatste nummer wordt de aftrap dan weer gegeven door enkel gestapelde pianolijnen die de band van een wat zachtere kant laat horen, zeker wanneer in 'Radio Protector' ook nog een tintelend klokkenspel mag aansluiten.
Wel valt op dat de groep het eerder moet hebben van de energie en de directe inslag dan van de ingenieuze complexiteit. Vooral wat de arrangementen betreft zit er nog wel wat rek op 65daysofstatic. Zo levert de band soms wel hakkende ritmes, zijn er sporadische stops en haken de gitaren hier en daar op elkaar in, maar echt messcherpe samenspel ontbreekt vooralsnog. De drum fill-ins en de ritmische gitaarhoekjes van 'Welcome to the Times' laten horen dat het potentieel er is, terwijl op een track als '23kid' de drumpartij dan weer iets te statisch is. Hierdoor begint de drum niet te galopperen en stijgt het nummer op het hoogtepunt niet echt op. Bovendien zijn sommige gitaarlijntjes zo kort dat ze het gevaar lopen van wat onbenullig te gaan klinken en zijn bepaalde keyboardklanken niet bij machte om het geluid koninklijk op te vullen.
Dat 65daysofstatic nog wat kansen onbenut laat is echter nog niet meteen een reden tot paniek. Integendeel: wat ze op de cd 'One Time for All Time' neerleggen laat voor de toekomst heel wat fraais vermoeden. En tot het zover is kan 'One Time for All Time' al heel wat schade aanrichten.
Meer over 65daysofstatic
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
