Tien jaar geleden werd ze binnengehaald als een van de soulrevelaties van het nieuwe millennium. Op ‘Under the Munka Moon’ stond haar stem centraal, sfeervol omringd door grotendeels laid-back gecomponeerde, instrumentale arrangementen. Op ‘My Favourite Letters’ verschoof het accent naar songs die eerder vanuit elektrische drums werden aangestuurd en op haar vierde langspeler ‘To Dust’ zijn dat daadwerkelijk beats geworden. Nochtans leek voorganger ‘Port of Gold’ zich opnieuw meer richting een akoestische setting te begeven, en dat is nog steeds de constellatie waarbinnen Russells stem het best tot haar recht komt. Met een perfectionistische en bijgevolg wat afgelikt klinkende productie als diegene die ‘To Dust’ typeert, is op zich niets mis. Wel wordt idealiter wat voorzichtig met studiogerief omgesprongen wanneer de voornaamste kwaliteit van een artiest(e) de stem is. Hoe meer daarrond wordt geplaatst, hoe minder die immers tot wasdom kan komen. Om zich de ziel uit het lijf te zingen, blijft op ‘To Dust’ dan ook niet langer de nodige ruimte over.
Eenheidsworst is de hele tracklist van ‘To Dust’ niet geworden. Daarvoor blijft Russells stem karakteristiek genoeg. Goddelijk geïnspireerd was de Britse zangeres echter niet toen ze aan het schrijven van de songs begon. ‘A to Z’ is voorspelbaar opgebouwd en ‘Heartbreaker Pt. 2’ trekt zich op aan een behoorlijk weinig originele gitaarriedel. Samen met ‘Heartbreaker’ heeft de melodie nochtans wel het potentieel om wekenlang in de hitparades te blijven haperen. Enigszins aanstekelijk is de ritmische invulling van ‘For a While’, maar ontwikkeld wordt dit basisidee niet echt. Hetzelfde geldt voor de verschillende interludes, wier plaats in een popachtige context als deze nogal bizar aandoet. De backing vocals worden oveirgens nogal clichématig aangewend, hoewel ze hier en daar wel degelijk voor een smakelijke stemmencocktail zorgen. Het goede nieuws is dat de negen nummers die afkloppen boven de drie minuten, de luisteraar niet helemaal onberoerd laten. Ofwel is Russells stem daarvoor verantwoordelijk, ofwel hebben de songs hun effect te danken aan de ultragestroomlijnde productie, een gegeven dat bij Tru Thoughts eigenlijk altijd al serieus werd genomen.
Ter plaatse trappelen is duidelijk niet aan Alice Russell besteed. Sedert haar debuut tien jaar terug is haar stijl niet weinig geëvolueerd. Misschien niet geheel in de gewenste richting, maar dat ze met ‘To Dust’ een pop- en dansgericht publiek zal aanspreken, maakt een vrolijk en onweerstaanbaar hoppend nummer als ‘Hard and Strong’ snel duidelijk. Zij en haar producer kennen ondertussen de trucen van de foor, maar het zou niet slecht zijn als de pure muzikaliteit van de vorige albums in de nieuwe sound werd geïntegreerd, voor zover dat mogelijk is natuurlijk.
