U bent herkend, mijnheer Jasper Erkens. Enkele jaartjes afwezigheid en zowel bijscholing op de gerenommeerde BRIT School als netwerking in het hippe Londen hebben geleid tot Altrego, een nieuw project dat focust op een hybride dancecocktail van livemuziek en elektronica (niet te verwarren met het Duitse technoduo Alter Ego!). Dat het menens is, bewijst een entourage van multigetalenteerd drummer André Fischer (ook weer niet te verwarren met de gelijknamige funksouldrummer uit Chaka Khans Rufus band) en de hippe IJslandse producer Valgeir Sigurdsson.
Mijnheer Erkens heeft goed opgelet tijdens zijn opleiding: vier van de vijf tracks op zijn eerste ep klokken netjes af op de radiovriendelijke drie minuten. Verder zwaait hij met de meest vriendelijke melodieën in het rond en zorgt hij voor frisse, hedendaagse elektropop met de nodige digitale spielereien. Overstuurde grooves in ‘A Lizard on Ice’, vervorming op de stem die de nodige verrijking veroorzaakt, verhakkelde beats en vrolijke discoknipoogjes: het zorgt allemaal voor een aangename weelde.
Los daarvan weet Erkens natuurlijk ook hoe hij een goed nummer moet maken. Dat betekent een mooie strofe-refrein structuur met de kracht van herhaling, maar ook het lef van verrassing. Want tegelijkertijd wordt het popelement onderdrukt door een duidelijke voorkeur voor grooves en een (elektronisch bekrachtigd) goed gevoel, zonder zich te verbranden aan al te oppompende beats. Op het met breakbeats en verhakkelde samples opgesmukte ‘Lucky 13’ wordt zelfs een meer intieme sfeerkaart getrokken, die als een heuse troef wordt uitgespeeld in de melodieus felle, door volle gitaar ondersteunde refreinen.
Verder houdt Altrego ook een goede balans tussen live instrumenten en elektronica. Dat niet enkel zinderende basgrooves of de bluesy gitaarrifjes in ‘A Lizard on Ice’ een fijne dynamiek veroorzaken, maar vooral ook het soms monsterlijke drumwerk van Fischer toch een duidelijke extra dimensie geeft aan deze elektropop, is een feit. Deze songs bezitten dan ook een livekracht die smeekt om een festivalpodium (een vraag die door programmering op Werchter, Pukkelpop en Feest in het Park beantwoord wordt). Vreemd genoeg zorgt dat levendig gevoel in de afsluitende track die het lef heeft om eens wat langer dan drie minuten te duren, net voor minder overtuiging. De verhakkelde funktonen, vreemde melodiesprongen en een wat bizar, ijl ronddolend intermezzo zorgen voor wat weinig samenhang.
Dit is een verdienstelijke ep die een muzikale ommezwaai moet inluiden. Helemaal platbombarderen doet Altrego niet, daarvoor ontbreken vooralsnog echt overtuigende, memorabele songs. Maar dankzij de nodige hippe knipogen en productionele finesse vertelt Erkens de wereld waar hij in de toekomst naartoe wil: een plek veroveren in het Britse indielandschap.
