Birds In Trees is een Oostenrijkse groep die naar eigen zeggen een evenwicht zoekt tussen “pakkende melodieën, melancholische introspectie, geestige ironie en subtiele maatschappijkritiek”. Met ‘Home’ presenteert het sextet uit Wenen zijn eerste langspeler aan het grote publiek.
De zachte vocalen van Heidrun Schaumüller roepen alvast herinneringen op aan de hese engelenstem van Cat Power. Naast akoestische en elektrische gitaar, bas en drum incorporeert Birds In Trees ook accordeon, piano, glöckenspiel en zelfs een verloren gelopen kazoo in zijn instrumentarium. De houterige frasering en rammelende huis-, tuin- en keukenpoëzie van opener ‘The Things You Said’ heeft zo zijn charmes, maar blijft hangen in goedbedoelde knulligheid.
In zowel ‘Fucking Sunshine’ als ‘Brighter Smile’ borduurt de akoestische gitaar voort op exact hetzelfde slagritme als de openingstrack, terwijl de ritmesectie weinig meer doet dan monotoon meedreunen. Alle vrolijke fluitdeuntjes en zorgeloze kazooklanken ten spijt, hebben beide songs muzikaal te weinig om het lijf om herhaaldelijke beluistering te rechtvaardigen.
In het weemoedige ‘Dirty Dishes’ illustreren een meeslepende zanglijn en galmende leadgitaar gelukkig dat Birds In Trees wel een gevoelige snaar kan raken. Het uptempo ‘Ich Hoff, Du Schläfst Beschissen’ is een heerlijk shot dopamine dat zelfs bij de grootste cynicus een glimlach op het gezicht tovert. De ruim zes minuten durende instrumentale afsluiter ‘Flight of the Electric Bird’ herbergt echo’s uit postrock en staat bol van de etherische gitaarmotiefjes. Een breed uitgesmeerde, aan Hendrix schatplichtige gitaarsolo mag de plaat op gepaste wijze uitgeleide doen.
Met een vette knipoog wil Birds In Trees de brug slaan tussen lo-fi singer-songwriter en doorleefde folkrock. Mits een strengere eindredactie had ‘Home’ een uitstekende EP kunnen zijn, maar als volwaardige langspeler valt dit schijfje te licht uit. Daarvoor steekt de branie van de hoogtepunten te schril af tegen het aandoenlijke amateurisme van sommige andere nummers.
