Het is wat met die groepjes van tegenwoordig. Blijkbaar heeft men er in de populaire rock nog steeds niet beter op gevonden dan The Strokes en andere Franz Ferdinands te blijven imiteren. Ook Campsite komt niet veel verder met het door Minco Eggersman van At the Close of Every Day geproduceerde 'Names, Dates & Places'. De band voegt aan de bekende formule wat zweverige synths toe en doet het wat minder lofi dan de meesten, wat waarschijnlijk voor een eigen accent moet doorgaan. Leuk, persoonlijkheid.
Het geluid van Campsite voldoet aan de verwachtingen: een ritmesectie die wat eenvoudige, voortdurend naar disco verwijzende begeleidingen produceert voor de afgemeten, hakkelende gitaartjes met wat melodische overdrive. Af en toe wordt er eens een pseudo-tegenstrijdig ritme of accent gebruikt, maar daarmee is het lijstje verrassingen al afgewerkt. Door het gebruik van synthesizers wordt de basisklank nog enigszins verrijkt. Meer dan het halfslachtig verdoezelen van beperkte ideeën doen de elektronische instrumenten echter niet. De klank van de brave keyboards past over het algemeen ook beter als soundtrack voor een spacy tripje door een land waar een eenhoorn de lakens uitdeelt. Zolang je er niet op let is het niet storend, maar als het een keer begint op te vallen is het kokhalzen geblazen. Al even aangenaam is het artificiële livesfeertje van 'Parade'. Aan een studio-opname zijn wat vallende glazen, brallerig gezang (plots lijkt er een Ierse pub in de stereoketen verborgen te zijn, gezellig is dat) en een halfslachtig applausje toegevoegd.
Campsite speelt op veilig en teert op wat vijf jaar geleden nog geen cliché was. Achter elk hoekje ligt hetzelfde verborgen als achter de vorige bocht en echt verrassend kan 'Names, Dates & Places' dus niet genoemd worden. Als dat niet de bedoeling was is het natuurlijk wel een perfect geslaagde plaat, die de hitparade – tenslotte een behoorlijk naïef wicht – misschien wel weet beet te nemen.
Meer over Campsite
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
