'Oratorio Ishango' is hier gemakkelijkheidhalve geplaatst onder de noemer jazz. Het zou deze 'eerste Afrikaanse oratorio' oneer aandoen, moest deze term al niet van in het begin ontkracht worden. 'Oratorio Ishango' is een project; het is een samensmelting van klassiek koor, jazz en Afrikaanse wereldmuziek. De plaat is een hulde aan het oudste wiskundige object van de mensheid: het bot van Ishango. De harmonieuze stijlenhutsepot bestaat uit 29 composities die gebaseerd zijn op de Afrikaanse literaire traditie. De nummers vertellen kortverhalen over dieren ('Nina Yibu, le lion') en gaan ook de politieke onderwerpen niet uit de weg. Het (harde) leven van Afrikaanse kinderen wordt bezongen in nummers als 'On Children's Street'.
'On Children's Street' is een nummer dat algemeen omschreven kan worden als Afrikaanse jazz. Chris Mentens levert met een repetitieve baslijn de ruggengraat van dit nummer waar Afrikaanse intervallen en ritmes uiteraard centraal staan. Sopraansaxofonist Fabrice Alleman leidt het thema in om dan een solo ten beste te geven waarin hij een goedgebalanceerde kruising verkrijgt van bopgeïnspireerde muzikaliteit en Afrikaanse melodische sprongen. Na nog een keer het thema gespeeld te hebben, zet Alleman een stapje opzij voor Chris Joris die meteen laat zien waarom hij een van de beste Europese percussionisten is. Met een allegaartje van percussie-instrumenten geeft Joris een solo vol opzwepende, ritmische technieken, met een enorme diversiteit aan klankkleur. Een solo die even veel emoties oproept als het bot van Ishango zelf. De finale ervan is helemaal weggelegd voor het koor dat deze twee cd's zwaar domineert. En het leuke: het koor schittert! Een nummer als 'Mhakure' bevat een koor dat op elke wijze samensmelt met de instrumenten. Wanneer Fabrice Alleman een saxsolo beëindigt, weeft het koor er zich zo vakkundig tussen dat de overgang van blazer naar menselijke stemmen vaag wordt. De krachtige explosie van de messcherpe sopranen zorgen gegarandeerd voor kippenvel. De rijkheid van de menselijke stem is opvallend: kleine nuances maken het verschil tussen vrolijk en plots zwaarmoedig en dramatisch. Met onomatopeeën die o.a. het stromen van rivieren nabootsen, handgeklap en belletjes aan hun voeten wordt het koor niet enkel als melodisch gegeven, maar ook als percussie-instrument ingezet. Daniel Schell die zelf niet al te veel te horen is op de plaat, arrangeerde de koormuziek en bepaalt zo het grootste deel van de sfeer op deze dubbel-cd.
'Oratorio Ishango' is overspoeld worden door wilde, tegenstrijdige emoties, is dwalen door een jungle van klankkleur en is genieten van een subtiel opgebouwde wisselwerking tussen genres en culturen. Of hoe het altijd en overal zou moeten zijn.
Meer over Chris Joris and Daniel Schell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
