Dit plaatje brengt de bekendste werken van Debussy voor piano samen. Naast de bekende Children's Corner, speelt pianist Alain Planes hier de 'Suite Bergamasque', de 'Deux Arabesques' en 'Images', Livres I en II. Planes, beter bekend in Frankrijk dan hier en in vroeger tijden nog solopianist van onder andere Pierre Boulez' 'Ensemble Intercontemporain', speelt op een Blüthner-piano uit 1902. Dit instrument bezit een vierde snaar op elke noot in het hoge register die meetrilt en zo de piano zijn herkenbare klank geeft. Dit is duidelijk merkbaar op deze cd. De piano bezit een minder egale tessituur, met hoge noten die wat mechanischer maar ook erg veel rijker klinken dan op moderne instrumenten. Bovendien komen snelle noten en loopjes allerhande hier heel duidelijk en helder over, zonder dat die in elkaar beginnen over te lopen.
Het menuet uit de 'Suite Bergamasque' speelt meesterlijk met verschillende soorten fraseringen, van legato passages tot stevige, hoekige momenten in de stijl van deze achttiende-eeuwse dans. De 'Clair de Lune', misschien wel de bekendste melodie uit de suite, wordt dan weer teder en mysterieus (zonder stil te vallen, of verstrikt te raken in een al te traag tempo) gebracht, met meer sfeerschepping dan op andere opnames. De 'Passepied' komt vrolijk over, met een aanstekelijke ritmiek. Diezelfde stralende sfeer vindt de luisteraar ook terug in de tweede 'Arabesque', galante Franse muziek maar onderhuids oosters getint.
Children's Corner en de twee boeken 'Images' komen uit Debussy's volwassen periode. Ondanks de kinderlijke thematiek zijn de zes miniaturen uit dit eerste werk bijzonder doordacht en humoristisch gecomponeerd. Planes weet die lichte ironie van deeltjes als 'Jimbo's Lullaby', met zijn zware tred en licht jazzy inslag goed te vatten, terwijl 'The Snow is Dancing' een charmerend winters tafereel schildert. Net zoals in de vorige werken benadrukt Planes ook de rijke klankkleuren van Debussy in diens 'Images'. 'Hommage à Rameau' combineert een quasi klassieke helderheid en vorm met vooruitstrevende harmonieën, terwijl 'Et la Lune descend sur le Temple qui fût' een bijna tijdloos, transcendentaal gevoel meekrijgt. In 'Mouvement' of 'Poissons d'or' kan Planes zijn niet geringe virtuositeit naar boven halen, zoals steeds erg transparant en meer een behoorlijk harde, scherpe aanslag gebracht.
Cd's van het label Harmonia Mundi zijn steeds keurig verzorgd, en dat is hier niet anders. De muziek op de plaat is even aantrekkelijk als zijn presentatie, want Planes bezorgt de luisteraar een essentiële verzameling van Debussy's pianomuziek. De Blüthner waarop hij speelt blijkt bijzonder geschikt voor deze muziek en brengt de geraffineerde klankwereld van Debussy erg stijlvol en gevarieerd.
Meer over Claude Debussy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
