'Paper Monsters' is het solodebuut van Depeche Mode frontman David of Dave Gahan. Na een periode van persoonlijk verval (drugsverslaving, coma, verlies van vrienden en vriendinnen, ...) wilt de man met deze plaat bewijzen dat hij helemaal terug van weggeweest is. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat deze 'Paper Monsters' één grote terugblik is op de man zijn zwarte periode.
Hoewel alle 10 de nummers op deze cd in een stevige Depeche Mode saus baden dankzij de typische, warm vibrerende stem van de frontman zelf en de diepe elektronische ingrediënten van drum en synth, is het resultaat toch wel een aardig persoonlijk kunstwerkje. Zowel vocaal als instrumentaal geheel beantwoordend aan de eenvoud van de popmuziek, gaat dit schijfje er zoet in. Heel dit debuut blijft immers aardig in evenwicht dankzij een mooie afwisseling tussen intieme ballades en stevige rocknummers. Dankzij de inbreng van mede-songschrijver Knox Chandler die zomaar eventjes gitaarpartijen, cello, bas, keyboard, sampler, vibrafoon, programmering en alle strijkerpartijen voor zijn rekening neemt, bevat elk nummer toch voldoende muzikale inhoud en diepgang om op een geheel eigen manier fris te blijven boeien. Stevig werk van topproducer Ken Thomas (Sigur Ros) en veel subtiele bijgeluidjes openen immers een resem geheime hoekjes en kantjes in de nummers van Dave Gahan. Luisteren per hoofdtelefoon is verplicht in een ingetogen, stemmig lied als 'A Little Peace' dat 5 minuten lang een zweemzoete film legt van violen, piano, akoestische gitaar en geloopte samples. Toppers als het hemelse 'Black & Blue Again' dat somber met een stem en percussie opent, maar met strijkersgeweld openbarst in een zwaar geluidsonweer, kunnen gerust "memorabel" genoemd worden. Hetzelfde geldt voor het sombere, triphop geloogde 'Hidden Horses'.
Al bij al bevat deze debuutplaat echter iets te weinig van deze kleppers. Hierdoor blijft ze niet echt hangen achteraf. Een zwart schaapje als het wel heel eenvoudige 'I Need You' kan gerust vergeven worden, maar iets meer risico's nemen had toch geen kwaad gekund.
'Paper Monsters' is een geslaagde eerste poging van Dave Gahan om eventjes uit zijn Depeche Mode vel te kruipen en de dingen zelf eens onder handen te nemen. Op zowat elke bladzijde in het boekje per foto terugkerend, zit het met de man zijn ego blijkbaar ook wel ok. Vervolg gewenst.
Meer over Dave Gahan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
