“With this album leadsinger Schulz is calling the World to get up and fight”: echt wereldschokkende info is dit niet voor een hardcoreband. Maar het gezelschap uit California komt op zijn zesde plaat toch verrassend uit de hoek. Efrem Schulz heeft medestichtend lid, bassist Paul Miner, vanachter zijn productietafel gesleurd. Bovendien heeft hij voormalige platenlabels als Epitaph en I Scream op hun honger laten zitten om in zee te gaan met het vrij jonge Viking Funeral Records van Fletcher Dragge (Pennywise). Zo komt het kwintet terug uit op rasechte, scherpe hardcorepunk met een stevige dosis energie, power en statement.
Death by Stereo denkt echter stevig na over zijn songs alvorens in de stijgbeugels te vliegen. Door af te wisselen tussen sneltreinpassages met felle screamo zang en meer trage, zweverige stukken waarbij Schulz zelfs wat melancholisch durft te klinken, weet het gezelschap telkens sterke muzikale verhalen op te bouwen. Binnen eenzelfde nummer wordt voortdurend van ritme gewijzigd en wordt ruimte gelaten voor zowel zware metalriffs als frivole hardrocksolo’s. Zo komt het ook dat een opener als ‘WTF Is Going on around Here?’ bijna op vier minuten kan afklokken, een grote uitzondering binnen het genre.
Bij momenten lijkt Death by Stereo wel op een stevige rockband, maar wel eentje die wonderlijke gitaarriffs en harmonieuze structuren belangrijk vindt. Het samenhorigheidsgevoel druipt af van het meerstemmige refrein van ‘Depression Expression’ (“It’s never ending, I’m done pretending. All I can do is fight, all I can do is FIGHT!”). En ja, ook hier is de tekstuele inhoud een herhaling van wat op zowat elke andere punkplaat staat of van de openingszin van dit album: “You just gonna stand there and let them away with this shit? Let’s fight.”
De werkelijke kracht van ‘Black Sheep of the American Dream’ zit hem in de muziek. Daarin blijkt nieuwkomer Mike Cambra achter zijn trommelvellen netjes te doen wat van hem verwacht wordt: zang en gitaargeweld niet te leiden, maar te begeleiden. Zelfs in een frontaal beukend ‘The 5th of July’, met zijn ongekende woestheid zowat het hoogtepunt van dit album, wordt overgeschakeld op een ondersteunende, hoekige ritmesectie die ruimte laat voor stevig riffs en wegglijdende momenten.
Als geen ander weet Death by Stereo de grenzen van hardcore te verruimen tot een muzikaal erg diverse en afwisselende belevenis. ‘Black Sheep of the American Dream’ wisselt intense met meer harmonieuze momenten af, maar laat zijn boodschap nooit los. Zo ziet de nieuwe generatie punkers het graag!
