"Is dit een grap, of om te huilen?" zong Herman van Veen lang geleden. Het had over Directorsound kunnen gaan. Aarzelend, uiterst aarzelend, komen boven een heleboel geruis onder andere een schriel gitaartje, wat keteldrumwerk, een pianootje en een accordeon piepen. Dit alles gespeeld door de anarchistische eenmansband van multi-instrumentalist Nick Palmer. 'Redemptive Strikes' slaat een mal figuur, maar kent wel humor en een enkel intiem moment.
Veel trage walsjes op het debuutalbum van literatuurstudent Palmer, die plots openbarsten als lag de man te vechten met zichzelf. Of met een van zijn instrumenten, want de volledige controle erover heeft hij toch niet. Het klinkt als een vervuilde Yann Tiersen. Als een beginner die nog moeite heeft met het samenspel. Dat komt wellicht door de haperende traagheid van de nummers. Maar ook doordat alles zo wringt. Botsende melodielijnen en ongemakkelijke kletsboemritmes komen elkaar tegen op 'Redemptive Strikes'. De instrumenten zijn vooral akoestisch, al durft Directorsound ook elektronica te gebruiken. De piew-, poing-, en ploepgeluiden op het korte 'The Beckoning of Jabal' roepen associaties met tekenfilms op en zorgen ongetwijfeld voor een glimlach bij de luisteraar. Zo ook de baslijn voor beginners en het gefluit op 'Hotel Braslin'.
Toppers kent het album niet. 'A Short Story in 2 Shades' had ingetogen mooi kunnen klinken als het goed geproduceerd was. De zoem van de slechte opnameapparatuur kan je nog wegdenken maar de gitaar klinkt te scherp en het accordeon te zeurdering. Over het algemeen is de klankkleur van de instrumenten slecht en dat is jammer. Hoge noten te schel, lage noten te schor. 'Puss in boots' slaagt er wel in de mooie melancholie te vatten van een groep Argentijnse straatmuzikanten in de metro van Parijs. Het begint als uitbundige tango, wordt dan een uiterst droevige ballade om op het einde lazarus weer open te barsten. Dieptepunten van 'Redemptive Strikes': het gebruik van de weinig toonvaste slidegitaar – en dat is dan nog een eufemisme - om 'The Solambulist 's Dance' uit te beelden en 'When I Fall Asleep It Will Be Forever'. Dat laatste hoor je jammer genoeg in de muziek.
Meer over Directorsound
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
