Van Eluvium, het alter ego van Matthew Cooper, kregen we vorig jaar nog 'Lambent Sounds' voorgeschoteld. Na beluistering werd het album netjes onder ambient geklasseerd en was het wachten op een eervolle opvolger. Voor 'An Accidental Memory In the Case of Death' is de classificatie iets moeilijker. De 27 minuten muziek die dit album vullen zijn volledig solo piano, klassiek en een stuk rustiger dan de meer noisy ambient voorganger. Langs de andere kant zijn impressionistische componisten als Satie en Debussy, die toch als ambient-componisten avant la lettre kunnen beschouwd worden, nooit echt ver weg op dit album. De in hokjes denkende mens zou dus wel eens aan het twijfelen kunnen gaan of dit album nu in de sectie klassiek dan wel in de sectie ambient thuishoort.
'An Accidental Memory In the Case of Death' klinkt door de typische mineurakkoorden heel dromerig en melancholisch. De zich herhalende melodieën op rechterhand en de bijna metronomische repetitieve begeleiding op de linkerhand maken de pianolyriek vaak zelfs minimalistisch à la Philip Glass en Wim Mertens en versterken deze dromerigheid nog meer. Alle composities blijven eenvoudig en zoeken niet de grote tonale of structurele complexiteiten op, maar eerder een pure, rustige en serene emotionele veruitwendiging van de componist. En als er dan al voor een tempowisseling of modulatie wordt gekozen, wordt die netjes met een korte pauze aangekondigd om de luisteraar toch niet teveel uit zijn droom te halen. Bovendien zijn alle stukken in een duidelijk zelfde stijl gecomponeerd, waardoor het album als een mooi geheel overkomt, maar telkens toch met een net iets ander klankenpallet. Wiegende ballades als 'An Accidental Memory' en 'Nepenthe' variëren met eerder snelle en vollere nummers zoals 'Genius And The Thieves' en 'The Well-Meaning Professor' die passioneel door het velletje melancholie proberen te prikken. Dit laatste nummer is overigens het enige nummer waar het album even het pad van de strakke eenvoud verlaat en samen met een tempo- en volumeverhoging een paar noten atonaliliteit opzoekt.
'An Accidental Memory In The Case of Death' is ondanks de korte duur van het album en de eenvoud van de composities een rijk album dat in je hoofd blijft hangen en rust brengt. Cooper speelt strak, zowel qua ritme als aanslag, maar zonder daarbij koel te worden, mede dankzij veelvuldig, soms overdadig, gebruik van de sustainpedaal, waardoor de muziek steeds vol klinkt. Voor wie houdt van minimalistische en impressionistische klassieke muziek is dit album dan ook zeker een aanrader.
Meer over Eluvium
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
