Er is ooit een tijd geweest dat de zogeheten vikingmetal nog in de kinderschoenen stond. Elk genre heeft zijn voorlopers en het Noorse Enslaved was met recht en rede de eerste band die het etiket vikingmetal opgeplakt kreeg. Het hele concept van Enslaved ademde de sfeer uit van lang vervlogen tijden in het Hoge Noorden. De band wist met albums als 'Vikingligr Veldi', 'Frost' en 'Eld' zeer sterk uit de hoek te komen.
Vanaf 'Mardraum' slopen er andere tonen binnen in de wereld van Enslaved. Loeiharde en razendsnelle black metal maakte ruimte voor eerder psychedelische tonen en hier en daar iets wat men zou kunnen omschrijven als relatieve rust. Die psychedelica is overigens flink blijven hangen in het brein van deze Noormannen, want op de platen die na 'Mardraum' opgenomen werden werd dat aandeel enkel groter. Op 'Isa' is dat overigens niet anders. Die drang naar iets anders is de achilleshiel van het huidige Enslaved. De band twijfelt hoorbaar tussen agressie en gefliptheid en dat maakt dat 'Isa' zeer wisselvallig en onsamenhangend overkomt. Zo beschikt een nummer als 'Lunar Force' over een paar messcherpe gitaarlijnen en de blaffende strot van frontman/bassist Grutle Kjellson, een duidelijk overblijfsel van hun gloriedagen. Tegelijkertijd zitten in het nummer een aantal flink misplaatste breaks en algemeen gepiel. Dat gaat overigens voor alle nummers op. Het resultaat van die algehele twijfel laat de plaat zwalpen. Enslaved weet zich nergens te herpakken en zakt steeds verder weg in een moeras van saaiheid.
Het is bijzonder triest om te moeten constateren dat Enslaved, die toch ooit lichtjes geniale voortrekkers van een subgenre binnen de black metal waren, nu klinken als een stelletje uitgerangeerde wacko's die iets te veel hallucinogenen geconsumeerd hebben. 'Isa' is een zware teleurstelling en steekt wel erg bleek af tegen klassiekers als 'Frost' of 'Eld'.
Meer over Enslaved
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
