Concerten en opnames van het Wanderer Trio zijn iets om naar uit te kijken en elke nieuwe uitgave van dit pianotrio schept dan ook hoge verwachtingen, ook al gaat het – zoals in dit geval – om een heruitgave. Voor de twintigste verjaardag van dit ensemble zijn namelijk schuberts twee grote pianotrio's, op.99 en op.100 aan de beurt, trio's die oorspronkelijk deel uitmaakten van een integrale opname van Schuberts muziek voor pianotrio uit 2000 en het resultaat is weer een dubbel-cd van uitzonderlijk hoge kwaliteit.
Het openingsdeel van het eerste trio, in Bes majeur, weerklinkt met gepaste heroïek, met martiale ritmes die heel energiek en spits overkomen. De trage delen van beide trio's klinken heel vlot, met een 'piano' dynamiek die de luisteraar bovenal warm en comfortabel toeschijnt. Erg mooi zijn ook de 'piano' passages in het laatste deel van het eerste trio, die als een serenade een begeleiding van trillers in de strijkers of de piano meekrijgen. Knap zijn ook de twee 'extraatjes' op deze dubbel-cd, een energieke sonatensatz (D.28) en de mooie, trage 'Notturno', een lieflijke, nachtelijke serenade.
Een constante in de uitvoeringen van het Wanderer Trio is een grote aandacht voor harmonie en modulaties. Het perfect aanbrengen van een nieuwe toonaard, het net wat meer in de verf zetten van een opmerkelijke reeks akkoorden gebeurt dan ook met alle natuurlijkheid die de luisteraar zich kan wensen. Ook Schuberts ritmiek, erg vaak de 'motor' onder deze muziek, komt erg natuurlijk over, met opzwepende syncopes, tegentijden die een onweerstaanbare 'schwung' met zich meedragen en scherzi die heel dansbaar en licht zijn.
Knappe elementen in de balans zijn bijvoorbeeld de pizzicati van cellist Raphaël Pidoux, die erg accuraat en goed doorkomen of de bassen van pianist Vincent Coq, die met een zelfde precisie weerklinken. Op melodieën die gedeeld worden tussen viool en cello versmelten violist Jean-Marc Phillips-Varjabédian en cellist Pidoux hun klank zo goed dat men had kunnen denken dat er twee gelijke instrumenten speelden. Vincent Coqs piano klinkt met de transparantie van een pianoforte, met een wat delicaat en erg precies hoog register maar met de klankrijkdom van een modern instrument.
Dat het Wanderer Trio tot de absolute top behoort, bewijst nogmaals deze mooie uitgave, met een boeiende en muzikale lezing van Schuberts laatste twee pianotrio's. Beide cd's van deze dubbeluitgave klinken moeiteloos en muzikaal erg logisch en vormen zo een mooi eerbetoon aan Schuberts kamermuziek.
Meer over Franz Schubert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
