Het consortium classicum speelt al jaren mee in de klassieke muziek wereld en bouwde in die tijd een benijdenswaardige reputatie op als een van Duitslands knapste kamermuziekensembles. Het ensemble richt zich op achttiende- en negentiende-eeuwse kamermuziek voor blazers en strijkers, een repertoire dat minder bekend is maar waarvan oprichter en klarinettist Dieter Klöcker een schijnbaar onuitputtelijke voorraad werken van kent. Met deze cd is het de beurt aan de Engelse componist George Onslow. Onslow is in onze tijd nauwelijks bekend maar deze Engelsman met Franse roots (zijn moeder kwam uit de Auvergne) werd in zijn tijd erg hoog ingeschat. Dit plaatje stelt het een nonet met de klassieke bezetting van houtblaaskwintet, viool, altviool, cello en bas voor, en een septet voor houtblaaskwintet, piano en contrabas.
De interpretatie van deze twee werken klinkt over het algemeen beheerst en zelfzeker. Momenten van turbulentie, zoals in het scherzo van het septet zijn eerder zeldzaam. Het trage deel dat erop volgt speelt op de stevige, warme klank van fagot, hoorn en lage strijkers om een comfortabel 'andante' neer te zetten. In beide werken valt de gelijke behandeling op die Onslow elk instrument toebedeelt. In het nonet, opmerkelijk voor die tijd, spelen de strijkers eerder een ondergeschikte rol en is het grootste deel van het muzikale materiaal aan de vijf blazers gegeven. Het scherzo van dit nonet is een prachtig voorbeeld van Onslows originele stijl en zijn onfeilbare zin voor melodie. Dieter Klöckers vlakke maar verzorgde klarinetklank is bekend van op eerdere opnames met het ensemble. De rijke, volle toon van het Consortium Classicum maakt ook hier weer zijn opwachting.
In het septet hoeft pianist Stefal Irmer niet al te veel virtuositeit te tonen. Hij vult de textuur van de blazers grotendeels aan en becommentarieert op het muzikale materiaal. De strijkers spelen op verschillende plaatsen in het nonet – het derde deel bijvoorbeeld, een variatiereeks op een rustig beginthema - met een benijdenswaardig zachte kleur, wat nogmaals demonstreert waarom de opnames van dit ensemble steeds zo geslaagd zijn.
Onslows muziek mag best gehoord worden. Wereldschokkend is hij zeker niet maar Engelse muziek uit de negentiende eeuw blijft jammer genoeg relatief zeldzaam en deze kamermuziek toont een stijl die, al mag hij ons oppervlakkig gezien bekend in de oren klinken, toch heel idiosyncratisch en boeiend is.
Meer over George Onslow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
