Net als bijvoorbeeld het Koninklijk Concertgebouworkest of het London Symphony Orchestra neemt ook de Berliner Philharmoniker regelmatig onder leiding van haar vaste dirigent concerten op en geeft ze nadien op cd uit. Na een hele reeks opnames met muziek van Bruckner, Richard Strauss, Debussy en Mahler, om maar enkele namen te noemen, is het de beurt aan Stravinski. Niet de bekendste balletten worden voorgesteld maar wel symfonieën, of toch alleszins werken die deze titel dragen. Stravinski schreef er om precies te zijn vijf, van een vroege symfonie in Es majeur over de 'Symphonies for Wind Instruments' tot de drie werken die op deze cd voorgesteld worden. De 'symfonie in drie delen' is een soort van ballet zonder script, een poging om de gewelddadige muzikale taal van de 'sacre du printemps', met zijn onuitblusbare energie om te zetten van het theater naar de concertzaal. De 'Psalmensymfonie' is een zetting van drie psalmen, een neoklassiek werk dat bewust de barokke vormen en compositiestijl als voorbeeld neemt. De symfonie in C tot slot vormt een poging, zo typisch voor Stravinski, om oude, klassieke vormen te herwaarderen, om de klassieke symfonie zoals ze door Haydn gepropageerd werd in een twintigste-eeuws kleedje te steken. Drie verschillende werken dus, van de onstuimigheid en het energieke van de 'Symphony in Three Movements' tot het sacrale van de 'Symphony of Psalms' en het afgelijnde neoclassicisme van de 'Symphony in C'.
De hoekdelen van de 'Symphony in Three Movements' bezitten een knappe lichtvoetige ritmiek. De Berliner Philharmoniker verstaat onder Rattle zonder twijfel de kunst om elk loopje en elke ritmische formule toch een stevig gevoel van richting mee te geven. Dat geeft de drie werken op de plaat een heel dynamisch karakter, met een ritmiek die door en door als Stravinski klinkt, bij momenten haast declamatorisch. Het tweede deel heeft het karakter van een serenade met mooi soli bij de blazers en alles wordt erg transparant en solistisch gedacht, ook bij de strijkers, die de soli in het hout qua individualiteit en zuiverheid moeiteloos evenaren. De opnamekwaliteit is trouwens erg helder, met een piano die duidelijk en trefzeker hoorbaar is en houten die radiant weerklinken en daarmee brengt deze opname evenveel nieuwe details aan het licht als voorgaande cd's dat deden.
Het eerste deel van de 'Symphony in C' klinkt galant en trots maar de Berliner behoudt zelfs binnen Stravinskis strikte, neoklassieke kader een gevoel voor lyriek. De hobosoli, niet slechts in het trage deel maar doorheen de hele symfonie zijn ronduit prachtig. Het Rundfunkchor Berlin klinkt heel egaal in een 'forte' dynamiek, rond en afgevlakt in het ernstige karakter van dit werk. De 'piano's' klinken zuiver en delicaat. Het koor bezit een goede uitspraak en de aandacht die naar een natuurlijk spreekritme gaat zorgt voor een aanstekelijke ritmiek in het laatste deel van de Psalmensymfonie.
Een grote kwaliteit van uitvoering zorgt hier voor een onderhoudende en boeiende kijk op de onvoorspelbare muziek uit Stravinskis binnen strakke lijnen toch zo grillige klassieke periode.
Meer over Igor Stravinski
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
