Eind 2007 werkte het Zwitserse duo Stade op 'Art Brut Fe De Yoot' voor het eerst samen met Infinite Livez, zowat de meest gestoorde rapper in het Verenigd Koninkrijk. Die samenwerking moet beide partijen goed bevallen zijn, want nog geen jaar later ligt er al een opvolger in de winkel. Alleen al de titel van de plaat laat vermoeden dat het trio op 'Morgan Freeman's Psychedelic Semen' zijn knotsgekke trip door het land van de elektrohiphop voorzet.
Vanaf de eerste tonen van opener 'Hoxton Smoothie' vliegen de vet stuiterende beats, de bizarre raps en freaky vocale effecten de luisteraar opnieuw om de oren. Het valt echter onmiddellijk op dat het collectieve geluid veel minder geïmproviseerd klinkt dan op de eerste plaat. Ondanks de psychedelische soulzang en de glitcheffecten ontpopt 'Man Machine' zich als een melodieuze electrorapsong die swingt als Gnarls Barkley voor gevorderden. Het bevreemdend slepende 'On Illusion' wordt naast de alomtegenwoordige elektronische spielerei voorzien van allerlei huis-, tuin- en keukengeluiden, maar rapper Infinite Livez legt zo'n indrukwekkende 'stream of consciousness-flow' neer dat ook deze track er in gaat als zoete koek. Met het ijzige 'Slack Babbath' (what's in a name) daalt het trio af naar de donkerste krochten van het menselijke brein met krankzinnig gekrijs, industriële beats en dreunende metalriffs. 'Clapped Out Datsun' klinkt minder vol en speelt met lome jazzsamples, maar ook hier is het nauwelijks te volgen waarover de mc het nu eigenlijk heeft. De groove van 'Lol to the Depths of Hell' staat als een huis, maar kan niet verhelpen dat de verknipte vocale exploten stilaan beginnen te vervelen. Op 'Public Ultra Image Magnetic' en 'I was a saddam Body Double' krijgt men van hetzelfde laken een pak: de muziek is indrukwekkend, de bijdrage van rapper Infinite Livez is grappig, maar niet meer dan dat. Als de gastheer daarop ook de golvende, jazzy soundscape van 'Brand New Datsun' weet te verknoeien, groeit de frustratie. Gelukkig zijn er nog 'Track Ten' en 'Swaggamuffin': twee niet onaardige hiphoptracks 'pur sang' waar de combinatie van strakke feestbeats, moddervette bassen, fluks ronddwalende synthmelodieën en spacy raps wel bekoren. Maar ook hier weet onze man met de microfoon op het einde niet van stoppen en zakt het niveau van de track onherroepelijk een aantal punten.
'Morgan Freeman's Psychedelic Semen' is verre van een slecht album, maar doet vooral hopen op een derde plaat van Infinite Livez vs Stade. In vergelijking met de vorige samenwerking komen de ideeën van de jongens immers al heel wat beter tot hun recht, maar er is nog werk aan de winkel. Muzikaal zit het meer dan snor, maar vooral rapper Infinite Livez moet volgende keer iets minder geestesverruimende middelen tot zich nemen. Alleen dan zal hij het niveau halen van alternatieve collega's als Kool Keith en MF Doom.
Meer over Infinite Livez vs Stade
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
