Het Duitse Morr bezet al vijftien jaar een vaste plek in de grote muziekvijver. Wie houdt van folktronica – op laptop in elkaar geknutseld, elektronisch geknisper met een poppy inslag – weet ondertussen al negenennegentig platen lang waar hij moet zijn. Aan het woord is ditmaal het Britse duo Robin Saville en Antony Ryan ofte één van de vaste huisbands: ISAN. Met hun negende plaat op Morr, ‘Glowin the Dark Safari Set’, zet het tweetal zijn voorliefde voor subtiele hiphopbeats, frutselelektronica en duizelingwekkende geluidspuzzels in de verf.
ISAN heeft nooit zijn hand omgedraaid voor complexe muziekcomposities en dat is ook nu weer het geval. De elf tracks op dit album zijn stukjes waanzinnige Abletonprecisie die bulken van details en stuk voor stuk allicht meer dan twee dozijn geluidssporen in beslag nemen. Een clickje hier, gelaagd reverbgeluid daar, verknipte hiphoploop ginder en zo schuift dit gezelschap alles in elkaar. Deze plaat drijft dat geknutsel noodgedwongen ten top: beide heren leven inmiddels immers zo’n 2000km uit elkaar en dan is het digitaal uitwisselen van geluidsbestanden een noodzaak. Een nummer van ISAN doorgronden of analyseren lijkt daarom een mission impossible.
Toch weet dit tweetal de kern goed vast te houden. Heel het klankennetwerk is immers opgebouwd rond vaste, aangename melodielijnen. Dromerige, analoge tunes zijn de vaste basis en geven deze op zich toch vrij stugge muziek een zachtaardig, soms zelfs lieflijk karakter. Zo bestaat ‘Grisette’ in wezen uit een marcherende beat, die omfloerst wordt met dartele, hoge fluittoontjes of bevat opener ‘Channel Ten’ een heerlijk, haast tropisch luilekkersfeertje.
‘Glowin the Dark Safari Set’ beluisteren door een standaard installatie is dus een optie, hoewel een hoofdtelefoon nog een berg verborgen accenten blootlegt, zoals bewust ingebracht vinylgekraak, zacht wijzigende achtergrondkleuren of ver weggeschoven shuffles. Zelfs een sfeervol intermezzostukje van achterstevoren geplaatste orgeltonen en strijkers (‘The Axe’) blijkt kraakgeluiden en een arsenaal aan vervormingen te verbergen.
Toch laat dit album geen verpletterende indruk achter. Diepgang en finesse zijn niet altijd hetzelfde als samenhorigheid of magie. Hoe bloedmooi een sfeerpuzzel als ‘Catgot’ ook kan fonkelen, er mist wat pit en karakter en dat wordt in de tracks waar beats en ritmen meer prominent aanwezig zijn niet helemaal opgelost.
Laat er geen twijfel over bestaan, ISAN is nog steeds heer en meester in het elektronische knip-en plakwerk. Duizelingwekkende, goed gecompileerde geluidspuzzels zijn een heuse uitdaging voor de luisteraar, die niets anders kan doen dan vaststellen dat de rekening klopt. Nu nog dat tikkeltje meer eigenheid en karakter uitwerken en ISAN kan van zijn tiende album een wonderplaat maken.
Meer over ISAN
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
