Johan Wolfgang Pozoj is een avantgardistisch black metalcollectief, dat een dapper idee had om een trilogie te maken. Deel een, 'Birth of Pozoj', zag eerder dit jaar al het levenslicht. Nu volgt daar 'Escape of Pozoj' op. Behoorlijk snel, al is het wel zo dat de band eerder deze albums zelf uitbracht vooraleer alles onder de vleugels van Code 666 opnieuw werd losgelaten.
In tegenstelling tot de voorgaande plaat hebben de heren het deze keer wat gebalder en beknopter gehouden. Dus geen twee songs van rond de dertig minuten, maar zowaar een achttal tracks die variëren tussen ambient, soundscapes, black metal en noise. Aan de basisingrediënten van de totaalsound is niet gesleuteld, en JW Pozoj leunt nog steeds erg dicht aan bij de animalistische en gestripte klank van Negura Bunget. De proloog trapt af met een verkillende en kale soundscape, die de toon zet voor de mistroostige natuur van het overige.
Deze keer is de groep veel meer black metal dan op het debuut, dat vaker akoestische klanken liet horen en de uitbarstingen iets zeldzamer hield. De snijdende en rauwe gitaarklank is behoorlijk old school en er werd weinig opgesmukt aan het eindproduct. Dat rauwe karakter tekent de muziek, maar is ook de Achilleshiel van het geheel: de stofzuigerklank van de gitaren is soms echt pijnlijk voor de oren, en die gruizige afwerking is moeilijk te verantwoorden in een tijdperk waar veel albums beter worden opgenomen in een slaapkamer.
Dankzij de kortere duur van de songs is het geheel wel afwisselender en daardoor blijft de aandacht ook beter bewaard, maar opnieuw weet JW Pozoj niet volledig te overtuigen. De krakkemikkige sound laat de intricatere details verdwijnen onder een muur van geruis, de zang is niet altijd even pakkend en soms zelfs ronduit storend (vooral de semi-hysterische schreeuwen zijn vaak een tikje te veel) en de nummers vallen soms onder de categorie 'avantgardistisch doen om avantgardistisch te zijn' en missen dus pakkende melodieën of herkenbare hooks.
Wie niet maalt om ronduit rauwe producties en dito totaalklank en evenzeer verzot is op warse en moeilijk te doorgronden black metal, is in ieder geval aan het juiste adres bij deze heren. Toch blijft het gevoel overheersen dat er meer in zit en dat deze act misschien beter kan.
