De naam Jóhann Jóhannsson mag in een zucht vermengd worden met het gegeven 'betoverend mooi'. De man creëert immers steevast langzaam ontwikkelende, melodieuze sfeerschilderijen met als grondstof een unieke combinatie van klassiek en elektronica. Een term als 'ambient' benadert nog het meest de muziek van deze rasechte IJslandse componist, hoewel die deze ontzettend uitgedokterde combinatie van techniek en traditionele instrumenten wat oneer aandoet. 'Fordlândia' is de man zijn vierde en tevens meest harmonieuze langspeler: eentje om de ogen bij te sluiten en te genieten, ten volle bij te genieten.
De basis van deze vierde plaats is voor een stuk dezelfde als die van zijn voorgander 'IBM 1401 – a User's Manual': een zestigkoppig (!) strijkorkest uit Praag dat stevig wordt ingeperkt zodat er nooit echt sprake is van majestueuze momenten. 'Fordlândia' houdt zich meer dan ooit vast aan intimiteit, dankzij een uitgesproken gebruik van piano en droomelektronica. Daarvan is het golvende 'The Rocket Builder (10 Pan!)' een mooi voorbeeld. Fascinerend, fantasievol en fabuleus zijn termen die hier thuis horen. Als tegengewicht biedt Jóhannsson echter ook heel erg broze stilte en solomomenten, zoals 'Melodia (ii)' op fluit of 'Chimaerica' op kerkorgel. Het imposant getitelde 'The Great Pan God Is Dead' betrekt daar zelfs nog een heus vrouwenkoor bij. Deze tracks schenken deze plaat ontzettend veel adem- en interpretatieruimte en verhogen de droomfactor. Op die manier hoeft 'Fordlândia' helemaal niet terug te deinzen voor een hokjesterm als 'modern-klassiek'. Elektronica is een latent aanwezig instrument en bundelt het geheel zonder zichzelf te verraden. Enige uitzondering is het broeierige, opklimmende 'Melodia (Guidelines for a Propulsion Device Base on Heim's Quantum Theory)' dat subtiele ritmische omkadering meekrijgt en hiermee stevig in het vaarwater komt van Craig Armstrong. Wanneer nadien met het afsluitende 'How We Left Fordlandia' de plaat mooi uitdeint, wordt een verstomde luisteraar voorzichtig losgelaten in zijn eigen fantasieën.
'Fordlândia' laat Jóhannsson van zijn meest melodieuze kant zien en gaat hier helemaal de soundtrack- en droomtoer op. Om het klassieke karakter van zijn muziek te beklemtonen, trekt de man met een kamerensemble, een batterij elektronische instrumenten en een projector Europa rond om in kerken op te treden. Eens temeer zorgt IJslandse creativiteit dus voor uiterst mooie, fantastische taferelen. Dit meesterwerk is geschikt om wel een heel lange en barre winter te doorstaan.
