Elke zoveel maanden komt er weer een nieuwe cd uit in John Eliot Gardiners integrale opname van Bachs religieuze cantates. Die opnames werden live gemaakt tijdens concerten die, gespreid over een heel jaar in kerken in Europa en New York alle bewaard gebleven cantates van Johann Sebastian Bach belichtten, elk werk op zijn juiste plaats binnen de Lutheraanse kalender. Zes cantates op deze dubbel-cd deze keer en het zijn overwegend werken uit Bachs tijd als kantor in Leipzig. Nummers 178, 136 en 45 werden geschreven voor de achtste en nummers 46, 101 en 102 voor de tiende zondag na het feest van de heilige drievuldigheid.
De kwaliteiten die vorige opnames zo aantrekkelijk maakten, zijn ook hier weer duidelijk aanwezig. Gardiners English Baroque Soloïsts klinken genereus en warm, met solide blazers. Luister maar naar de mooie soli voor oboe da caccia in BWV 101 of naar de perpetuum mobile figuraties in de twee hobo's in het openingskoor van cantate 178. Een kleine opmerking over de fluiten op deze opname want zowel de traverso als de blokfluiten vallen een klein beetje weg in de balans. Gardiner voert ook de hoornpartij in BWV 136 op trompet uit maar hij is lang niet de enige die voor zekerheid en zuiverheid kiest en Bachs hoge hoornlijnen door (moderne) trompet laat spelen. Maar verder krijg je als luisteraar zes cantates die met een aanstekelijke ritmiek en een gezond gevoel voor drama uitgevoerd worden. Zo begint het klagende openingskoor van cantate 102 "Herr, deine Augen sehen nach dem Glauben" met een groots theatraal gebaar waarbij solostemmen en het volledige Monteverdi koor elkaar afwisselen en Gardiner is niet iemand om zulke dramatische muzikale effecten van Bach aan de kant te schuiven.
Bij de zangers zowel positief als minder positief commentaar. Sopraan Joanne Lunn heeft maar een kleine rol op deze cd's maar zingt haar partij met een rijke en slanke stem die goed mengt met die van altus Daniel Taylor in het duet 'Gedenk an Jesu bittern Tod' uit BWV 101. Robin Tyson, die de altpartij op de eerste cd voor zijn rekening neemt, klinkt wat scherper dan Taylor maar ze zetten allebei een muzikale en trouwe lezing van Bachs muziek neer. De twee bassen, Brindley Sherrat voor de eerste en Gotthold Schwarz op de tweede cd, vallen jammer genoeg sterk tegen. In een stormachtige aria vol met – toegegeven, duivels moeilijke – figuraties als 'Gleichwie die wilde Meereswellen' uit BWV 178, klinkt Sherrat zo wazig dat van veel accuraatheid nog maar weinig sprake kan zijn. Gottfried Schwarz brengt het er wat beter van af maar ook zijn laagte klinkt op deze live-opname niet echt kernachtig. Over tenor Christoph Genz' prachtige en muzikale interpretatie geen kwaad woord: het telkens weer een plezier om hem te horen zingen, zeker op deze cd waar de zangers niet allemaal even bevredigend klinken.
Maar toch blijft dit weer een uitgave om te koesteren, met een cd-boekje dat grafisch erg mooi vorm gegeven wordt en vol prachtige muzikale momenten. Gardiner weet als geen ander om deze muziek levend, comfortabel en niet zelden ronduit aanstekelijk te doen klinken.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
