Haal de beste ligstoel uit de kelder, neem een heerlijke cocktail, smeer genoeg zonnecrème en laat de nieuwe CD van Kana uit de stereo weerklinken: gegarandeerd een succesformule voor een gezellig namiddagje zonnekloppen. Verwacht geen baanbrekende klanken die de geschiedenis zullen ingaan als zijnde geniaal, maar pretentieloze Franse reggae die verrassend sterk uit de hoek komt.
'Plantation' – in ons eigen landje zelfs gecovered door Edje Ska – heeft de zeven heren van Kana op de kaart gezet. Met een beetje goede wil zorgt het album 'Entre frères...' voor hetzelfde effect. De knappe lay-out van het doosje, waarop een woestijnlandschap afgebeeld staat, doet alvast het beste vermoeden. En effectief, er is gedurende het hele album helemaal geen sprake van gewenning die soms ontstaat bij het beluisteren van reggae. Kana last graag ritmeveranderingen in en kan deze brengen dankzij de waaier aan instrumenten (waaronder uitheems slagwerk zoals congas, djembé, kora en sabar). Een zeer gesmaakte mix van Spaans en Frans in de tekst volgt bij 'Original' en 'Azucar Kana': misschien wel de invloed van Manu Chao?
Dat de teksten niet veel soeps zijn, is even logisch als begrijpelijk: geen van de heren van Kana is Bob Marley. De groep slaagt echter met verve in zijn opzet: het is een hele kunst om te blijven stilzitten, laat staan dat je je kan inhouden om niet meteen al je vrienden op te bellen en met hen een barbecue'tje te houden. Net als het laatste nummer gedaan is en de teleurstelling dat men zich moet gaan rechtzetten het eerste is wat je overvalt, volgt er na een klein minuutje een bijzonder gesmaakt toetje. Kana kan wel eens aardig op weg zijn zomers voor zich te veroveren. Rest enkel nog de vraag: wat met dit schijfje aanvangen als het pijpenstelen regent?...
Meer over Kana
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
