Loudblast staat geboekstaafd als zijnde de oudste Franse death metalband. Er moet er zo eentje zijn, natuurlijk, maar het feit dat de groep nog steeds bestaat en daarenboven nog altijd behoorlijke albums uitbrengt, is een mooie prestatie. Dat maakt dan ook dat 'Burial Ground' op een of andere manier erg vertrouwd klinkt, ook al is men niet bekend met de groep zelf. Pompende, semi-melodieuze death metal, old school krijgt men netjes voorgeschoteld.
Loudblast heeft – in tegenstelling tot de Scandinavische bands – geen echte raakvlakken met andere death metalbands. De groep heeft wat eigenschappen gemixt die van overal komen. De licht occulte aanpak met plotse versnellingen is een link naar vroege Morbid Angel (ook de zang lijkt soms verdacht veel op die van Morbid Angel's frontman David Vincent), de hypnotiserende melodieën leunen aan bij Hypocrisy en wanneer het tempo wat opgefokter kan en de polkabeats opduiken, schuift alles naar klassieke Zweedse acts. Boven dat alles uit probeert de band vooral zijn eigen gezicht te houden en dat lukt ze aardig. Niet moeilijk met al die jaren ervaring, maar dan nog.
Mooie tracks zijn 'Darkness Will Abide', met een koppel lekker vunzige riffs en een stevige uppercut van een ritmesectie. Odes aan de duisternis klinken altijd een stuk heftiger wanneer de band in kwestie lekker bruut aan de slag gaat. Ook 'The Void' of 'Ascending Straight in Circles' (beetje vreemd concept...) zijn donkere death metalsongs die het niet moeten hebben van overdreven snelheid of geschifte techniek, maar vooral van sfeer.
'Burial Ground' van Loudblast heeft compleet geen pretentie. Het enige dat dit album wil doen, is eerlijke en rechtdoorzee death metal brengen die een flinke dosis sfeer bevat. Duistere sfeer, wel te verstaan. In dat opzicht heeft de Franse groep elk hokje aangevinkt en weet deze schijf te overtuigen. Of het de groep nieuwe fans zal opleveren is een andere vraag, maar na al die jaren lijkt het sterk als zou dat de heren ook maar iets interesseren.
