Lucky Fonz III is het alter ego van de 27-jarige Amsterdammer Otto Wichters. Otto is al een aantal jaren bezig en won de voorbije jaren zowat elke prijd dier te winnen vals als songwriter in Nederland. Hij vormt samen met een aantal andere liedjesmakers het 'Amsterdam Songwriters Guild', een initiatief dat een platform biedt aan singer-songwriters.
De gilde organiseert optredens in cafés, waar Lucky Fonz het vak heeft geleerd door enkel gewapend met zijn akoestische gitaar, een publiek voor zich te winnen Deze leerschool heeft en duidelijke invloed gehad op 'Life is short': De muzikale invulling is minimaal, het is hoofdzakelijk Fonz die zichzelf begeleidt op de gitaar of de piano. Hier en daar zijn er wat blazers te horen en af en toe een vrouwenstem op de achtergrond. Percussie is nagenoeg helemaal afwezig. Door deze aanpak worden de nummers tot de essentie herleid. Jammer genoeg kan dit geen volledig album boeien, daarvoor is de stem van Wichters niet dragend genoeg en zijn Engels te Nederlands. Maar dat Lucky Fonz talent heeft is overduidelijk: De eerste twee nummers van de plaat, 'Draw me a river' en 'once I was a lady' zijn van een opmerkelijk hoog niveau en doen denken aan een minder dramatische Anthony Hegarty of Sufjan Stevens zonder de overladen arrangementen. 'All my days' en 'Around the backdoor' zijn eveneens hoogtepunten. Ze zijn mee up-tempo en voor een ogenblik lijkt het dat Paul McCartney weer nummers voor de Beatles schrijft. Afsluiter 'All the clocks' is opmerkelijk omdat een drumcomputer er het ritme bepaalt. Het nummer is een buitenbeentje op de plaat, zowel qua invulling, de drumcomputer, het lofi-geluid, als qua sfeer. Het is minder dramatisch, maar voorwaar een aangename verrassing, misschien een idee voor de toekomst? Lucky Fonz heeft nog geen album lang kunnen boeien, maar ontgoochelend kan je 'Life is short' bezwaarlijk noemen. Iets meer continuïteit en de opvolger wordt echt een goede plaat.
