Maurizio Bianchi is een oudgediende van de elektronische muziek. Tussen 1979 en 1984 bracht hij extreem veel experimentele elektronica uit, op een tempo vergelijkbaar met Pete Namlook, waarop hij plots spiritueel het licht heeft gezien en voor maar liefst 13 jaar geen muziek meer uitbracht. Vanaf 1997 heeft hij het tempo van uitbrengen zoals voorheen hervat. Emanuele De Angelis daarentegen is een twintigtal jaar jonger. Ze speelde voorheen in een noise groep en de laatste jaren brengt ze ook solo materiaal uit voor het Franse label Baskaru, waar ook 'Regolelettroniche' een plaats gevonden heeft. Volgens het persartikel hebben ze enkele regels afgesproken vooraleer samen muziek op te nemen. De titel van de CD verwijst ernaar en het schemert ook door in de nogal zweverige benamingen van de nummers maar verder wordt dit idee volledig opengelaten.
'Regolelettroniche' is gebaseerd op drones, waarbij één toon allesoverheersend is en waarin de variatie traag en subtiel en bijna onopmerkbaar is. Na de korte opener 'Earthly Principle', een geslaagde mengeling van één basismelodie, ruis en dronken violen, steekt de plaat echt van wal met 'Cosmic Norms', een meditatief nummer met een zinderende klank en een winterse, ruimtelijke sfeer. Zoals gezegd is de variatie heel subtiel en licht evolutief. Het is niet zo, dat het à la Steve Reich door een elliptische opbouw op het einde volledig anders klinkt en van een geleidelijk aan sterven van de muziek, zoals bij de tapeloops van William Basinski, is evenmin sprake. Het einde van 'Cosmic Norms' is iets minder scherp dan het begin en zindert in en uit, best rustgevend en eenvoudig, aards mooi. Hoewel op de klank niets aangemerkt kan worden is 'Cosmic Norms' in het begindeel wel iets te lang uitgesponnen. 'Universal Order' gebruikt een identieke techniek maar door het gebruik van kortere en minder ruimtelijke geluiden weet het iets minder te bekoren. 'Electronic Rules' is korter en heeft, in tegenstelling tot de twee voorgaande nummers, ook een echte evolutie. Het begint met opnieuw winters klinkende noise, koude tikkende geluiden en repetitieve stemmen, waarna een paar minuten een hoge melodie opsteekt die dan weer abrupt wegvalt. Een heel geslaagd nummer dat tot de kleinste details prachtig geproduceerd en afgewerkt is.
De regels van het spel, met name droning, worden, met uitzondering van de twee korte nummers op het begin en op het einde, inderdaad gerespecteerd. Hoewel 'Regolelettroniche' ook een soort stijloefening is, zitten de klanken over het algemeen goed, met een consistente sfeer en een goede productiekwaliteit. Maurizio Bianchi en Emanuela De Angelis hebben een geslaagde plaat toegevoegd aan het groeiende en bloeiende drones ambient genre. Anderzijds is vier nummers niet heel veel, zeker gezien de geslaagde kortere nummers, en schiet 'Universal Order' wat te kort. Dit duo kan zeker nog groeien.
Meer over M.B. + E.D.A.
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
