Marche Funèbre is een relatief nieuwe band die de kop opsteekt in het Belgische metalen landschap. Met 'Norizon' laat de band horen wat ze kan. Ook al is dit in principe 'maar' een mini-cd, toch klokt het kleinood af op een respectabele speelduur. Dat valt te wijten aan de composities, die ondanks hun uitgesponnen karakter toch de hele tijd de aandacht weten vast te houden.
Quasi alles aan deze release is sober en eenvoudig gehouden. Het sfeervolle artwork bestaat uit zwart en grijstinten en het beeld van een kraai die hulpeloos aan een tak hangt met een pootje in een strop vat uitstekend de hele opzet samen: dit is mistroostige en melancholische muziek. 'The Silent Watcher' is de eerste echte track (een intro even niet nader beschouwd) en bouwt dankzij een trage, repetitieve riff op naar een wrange climax, eentje waarbij de laatste flarden zonlicht vakkundig worden vernietigd. Marche Funèbre beweegt zich ontegensprekelijk in doomkringen, maar links en rechts zijn ook elementen uit andere genres te horen. De zang van Arne Vandenhoeck is rauw, maar hij gaat evenzeer diep. De gitaarsound is behoorlijk abrasief en hoewel het niet meteen duidelijk is of dat de bedoeling was, toch geeft het dat extraatje aan het geheel. 'Benighted' dweept met gemoedswisselingen en is vocaal gesproken de meest gevarieerde track op het album, maar de band heeft met 'On Wings of Azrael' het beste bewaard tot het einde: deze song ploegt, wringt en buigt zich doorheen de krochten van het menselijke bestaan dankzij een aantal uitgekiende tgempowisselingen en weet meteen de juiste snaar te raken, waar de overige tracks iets meer inwerking nodig hebben.
Marche Funèbre is allesbehalve een toegankelijke band, want de rauwe klank en de opzet vragen om wat inspanning van de luisteraar, maar aan het eind van de rit weten de heren wél te overtuigen en dat is geen misse prestatie. 'Norizon' is een veelbelovend plaatje dat het beste doet verhopen voor de toekomst.
Meer over Marche Funèbre
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
