Game over, boeken toe, exit band ... de kalender vermeldt 31 oktober 2001. Na 5 intensieve jaren besluiten de key- en basspeler van de Murder City Devils dat het welletjes is geweest en tekent de band voor een allerlaatste optreden in thuisstad Seattle. Deze toepasselijke 'R.I.P.' is een weergave van dit allerlaatste concert en bruist van energie van begin tot eind.
De Murder City Devils brengen immers rauwe rock die heen en weer slingert tussen garagepunk en rock 'n' roll. Met doodskoppen, tatoeages en rozen gewapend raast de band in elk geval als een wervelwind door zijn energieke set. De schorre stem waarmee zanger Spencer Moody een uur lang de longen uit zijn lijf brult kan gerust imposant genoemd worden. Harmonieus uitgewerkte gitaar- en baspartijen en lekker stevig en agressief drumwerk zijn leuke kenmerken voor de betere garage bands. En toch meet deze bende zich een leuk eigen geluid aan, mede door inbreng van de wervelende hammond van Nick Dewitt die de muziek van de Murder City Devils een opgewekt, afwisselend en melodieus accent meegeeft.
Bij deze live weergave is bewust gekozen om alle foutjes te negeren en omgevingsgeluiden van brullende dronken fans, piepende monitors of missende microfoons mee weer te geven. Voor dat laatste was op een allerlaatste concert natuurlijk geen alternatief voor handen, maar hiermee weerspiegelt deze cd toch mooi de ruige sfeer die deze geweldige bende op podium wist op te roepen. Dat ruwe aspect aan deze plaat is net ook het aangename ervan. Een perfecte geluidskwaliteit die bij punk optredens niet voor de hand liggend is, creëert hier een fantastisch sfeerbeeld. Inmiddels blijven de Murder City Devils razen en tieren van jewelste. Met enkele quotes als "this is the last song we ever gonna play." of zinsneden als "I don't want to go home / it's time for rock 'n' roll" wordt overigens nog wat op het gemoed ingespeeld ook. In het swingende 'Boom Swagger' neemt de vrouwelijke Nate Manny het vocale heft even over en wordt even een rustiger rock 'n' roll momentje in de set gestoken, maar ook deze kalmte blijkt van korte duur.
'R.I.P.' is met een grafzerk op de hoes een waardig memorandum voor de Murder City Devils waarmee – jaren na de feiten – gerust nieuwe fans mogen aangesproken worden. Hun website wordt vreemd genoeg in elk geval nog regelmatig geupdatet. In elk geval bewijst deze cd dat de thuisstad van de grunge een belangrijke anti-grungeband armer is. Spijtig.
Meer over Murder City Devils
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
