Het Braziliaanse Nervosa is een all female trio, maar wie denkt dat deze dames katjes zijn om zonder handschoenen aan te pakken, is er direct aan voor de moeite. Deze katjes grossieren in thrash en dan vooral old school thrash van het hardste en snelste soort. Liefhebbers van jonge Kreator, Sepultura of Sodom kunnen meteen een nieuwe band aan de lijst toevoegen.
Hoewel het recept van klassieke thrash ondertussen genoegzaam bekend is, is het toch sterk om te horen hoe Nervosa er mee aan de slag gaat. Het is niet dat de dames innovatief zijn, maar ze kiezen er wel voor om de luisteraar los uit de sokken te rammen met elf splinterbommetjes. De epische intro laat nog behoorlijk wat ruimte voor melodie, maar daarna is het – op een uitzondering na – gas geven en rammen. De opgefokte polkabeats van Pitchu Ferraz staan vrij hard in de mix, maar door haar klokvaste aanslagen op zowel de snare- als basdrum krijgt niemand het idee als zou Nervosa onstrak spelen, wel integendeel. Het gitaarwerk is snedig en messcherp, met veel aandacht voor de stop/startritmes van het genre. Sporadische solo's en melodielijnen kunnen zeker en breken het geheel wat open, maar het zijn de ritmepartijen die de aandacht naar zich toe trekken. Ze zijn snel en agressief,precies zoals het hoort. Misschien zijn er minder uitgesponnen solo's omdat de band slechts met drie is, maar het stoort nooit en maakt alles gewoon dat tikkeltje snediger. Ook sterk is dat de vocalen van Prika Amaral erg grofkorrelig en gemeen klinken. Er wordt door haar nooit gezeurd of gehuild, maar ze krijst, jankt en brult als een bezeten banshee en dat geeft gewoon nog een extra lap op het aangezicht.
Veel retrothrashbands falen omdat ze per se te melodieus willen zijn of te weinig aandacht hebben voor pakkende hooks. Nervosa staat veel hoger omdat de songs beter in elkaar zitten dan de huidige concurrentie en de band geen tijd verspilt aan flauwekul: het moet en zal beuken lekker giftig plaatje!
