Het Vlaamse duo van de dark-elektro gaat opnieuw voor een zomeroffensief! Twee jaar nadat Nid & Sancy België op zijn grondvesten deden beven met een uitstekend debuut dat wave, elektro en disco naar een hoger niveau tilde, ligt nieuw werk in de winkel. Het moet gezegd worden: 'Color at the Darkest Disco' blijkt zowaar nog straffer dan zijn voorganger. Harder, dieper en vooral meer psychedelisch, lijkt het uitgangspunt. De cd is dan ook een smaakmaker voor de stevigere party's.
Met een doe-het-zelfgehalte dat geïnspireerd is op het omstreden, eigenzinnige punkkoppel, Sid (Vicious) & Nancy (Spungen), valt dit Gentse tweetal met alle macht de dansvloer aan. Elk van de elf songs op deze plaat is een haast ongrijpbare combinatie van veelvuldige effectjes, samples en geluidjes die als een onontwarbare knoop in elkaar gewrongen zitten. De basis is vaak eenvoudig - een disco of elektro-ritme en een stevige, hippe baslijn – maar daar rond zweeft een roesverwekkende cocktail van overstuurde pulsen en hippe tunes. Er is duidelijk weer heel veel energie gestoken in de zoektocht naar passende klanken en vooral ook de goede combinatie ervan. Zo goochelt de sexy single 'Wht Lghts Flshng' met breakbeats, spacerobots, strijkertjes en house ritmen. Nid & Sancy houden er echter van voortdurend met de luisteraar te spelen. Zonder het ritme te lossen, springt ook deze absolute tophit, die het werk van Praga Khan naar de kroon steekt, regelmatig van de hak op de tak. Om echter niet al te eigenwijs te klinken, knipoogt 'Color at the Darkest Disco' vaak naar de jaren '80. In het hemelse 'Give.it.up.for.Sound' worden donkere new wave golven met stevige elektrobeats overstelpt en zelfs het mechanische, verhakkelde 'Changing what I Mean' waarin een zwaar vervormde Sancy zich met drillende beats en een stevige dosis acid meet, verwijst duidelijk naar het verleden. Bij momenten gaan Nid & Sancy een al té psychedelische tour op. Het chaotische, verknipte 'Plug Out the Inside, Static', ouder broertje van 'Plug & Slide' van op de eerste plaat, is kost voor psychopaten. Hetzelfde geldt voor de absurde remix van 'Changing what I Mean' die als bonus is opgenomen. Dan is de downtempo afsluiter 'Midnight to Midnight' al even beneveld, maar met zijn onrustige dromen en Beatle-fluitjes een stuk toegankelijker.
Nid & Sancy diepen de door zichzelf uitgestippelde wegen verder uit. 'Color at the Darkest Disco' is een meer dan gepaste titel en bevat grotendeels knallers van tracks die garant staan voor zuiver feestgenot. Als er elke twee jaar zo'n geweldige plaat mag verwacht worden, mag er nog gerust enkele decennia doorgevierd worden.
Meer over Nid & Sancy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
