Na meer dan dertig jaar musiceren en met het twintigste album mag Pere Ubu zich gerust een boegbeeld van de avant-gardistische punk noemen. Hoewel enkel vaandeldrager David Thomas als origineel lid overblijft, zijn de wilde haren van dit combo uit Cleveland geenszins uitgevallen (wat tussen 50 en 60-jarige leeftijd best opmerkelijk is). Net als zijn inmiddels vier jaar oude voorganger getuigt 'Why I Hate Women' van een ongebreidelde creativiteit en eigenzinnigheid. De plaat hort en stoot, botst en klotst maar verliest nooit haar rockende en vlotte karakter.
Zoals de titel aangeeft, houdt frontman David Thomas wel van verbale spichtigheid. "This is an irony-free recording" geeft het boekje mee. Naar teksten is het verder hard zoeken of goed luisteren, maar enige markante uitspraken als "My eyes are growing tentacles, just to grab you / my hands are growing handgranates just to have you" komen toch duidelijk naar voren. Ook op muzikaal vlak schiet de groep heerlijk wild in het rond. Zo opent de plaat met een moddervette, grollende baslijn die meteen de maagsappen doet opwellen. Heerlijk tegendraads drumwerk en scherpe gitaren vormen samen dit druk doorrazend nummer waarover Thomas als een bezwerende goeroe zijn stem laat gallen. Nadat Pere Ubu meteen met de deur in huis is gevallen, keert de band terug naar zijn vertrouwde landschap van slepende nummers, akelige klankexperimenten en psychedelische uitglijders. Moest Joy Division het elektronisch tijdperk betreden hebben, hadden ze allicht ook kunnen uitpakken met het zwartgallige 'Babylonian Warehouse' en het tergend traag kruipende 'Blue Velvet' benadert met zijn sombere blues qua sfeer perfect 'The End' van The Doors. Daarna gaat het tempo gelukkig terug wat de hoogte in en kan er opnieuw gegierd en getierd worden. Naast hoekige riffs en een loodzware, grommende bas zijn het vooral de vele krakende, piepende en wegdraaiende effectjes die deze muziek zo'n bitsig karakter geven. Door bij momenten te vervallen tot zweverige, minimalistische nummers als het stonede 'Stolen Cadillac', dreigt 'Why I Hate Women' echter nooit al te moeilijk te worden.
Pere Ubu blijft zich roeren in zijn eigen muzikale spitsvondigheid. Deze cd bewijst duidelijk dat de band nog van bijlange niet uitgeblust is. Fans mogen 'Why I Hate Woman' dan ook gerust met open armen ontvangen, terwijl muziekfreaks die nog vraagtekens bij deze band plaatsen ook zonder problemen even mogen stilstaan bij dit erg leuke plaatje.
Meer over Pere Ubu
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
