Een bespreking van deze cd beginnen met de – correcte – mededeling dat van het doosje een huisje gevouwen kan worden, is de muziek onrecht aandoen. Alsof de combinatie van fijnmazige beats, porseleinen keyboardmelodietjes en dromerige zangpartijen van het Amerikaanse multimediacollectief Pulseprogramming niet interessant genoeg is. En wel het tegendeel is waar. Muziekverantwoordelijken Joel Kriske en Marc Hellner leveren met 'Tulsa for One Second' 45 minuten vermoorde muzikale onschuld af die qua intrinsieke schoonheid naast Lali Puna en múm mag staan. Zij het minder koud dan de Duitsers en iets minder rijk dan bij de IJslanders.
Basis voor vrijwel elke track is een beat, gaande van een techno 4-beat tot een rustigere triphop breakbeat of een hartslagritme. Onder deze basis knetteren, schuifelen, klikken, kraken en ratelen verschillende kleine laagjes die het geheel een aangename verfijning geven. De eenvoudige en rustig evoluerende keyboardmelodietjes of –akkoorden lopen vrolijk door elkaar, waarbij niet alles strikt 'in de maat' klinkt, zonder dat er ergens iets als chaos ontstaat. Het steeds veranderend klankbeeld voorkomt dat de muziek zich gaat settelen en voorspelbaar worden. De sprookjesachtige naïviteit die deze muziek zo sympathiek maakt, krijgt zo een muzikaal overtuigend kleedje aangemeten.
Vooral het loungy 'Stylophone Purrs and Mannerist Blossoms' is een juweeltje. Hoog getingel – speeldozen en/of Fender Rhodes? –, de fijne kraakbeat, verknipte stem en sober gedoseerde strijkers vormen hier een geheel vol van de kleine verschuivingen. Wanneer de muziek haar vaste vorm lijkt gevonden te hebben, is er weer net een detail dat een andere wending moet nemen. 'All Joy and Rural Honey' is ritmisch het vreemdste nummer van de cd. De rust van de lang aangehouden keyboardklanken en de zenuwachtig ratelende ritmes geven de muziek de sfeer van 'relaxte nervositeit', mocht dit al bestaan. 'Largly Long-Distance Loves' smaakt wat naar jaren '80 elektro-pop, terwijl 'Don't Swell up Your Glass Pocket' dan weer expliciet sferisch is: op een hartslagbeat rollen de klanken af en aan als een eb en vloed beweging. De video die Pulsprogramming-lid Eric Johnson bij dit nummer maakte, is ook de CD terug te vinden. Net als het huisje een mooie plus, maar laat het vooral niet de aandacht afleiden van de bloedmooie muziek.
Meer over Pulseprogramming
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
