Het is altijd een prettige verrassing bands te mogen ontdekken die in eigen land grote onbekenden zijn maar buiten de grenzen hun status reeds waargemaakt hebben. Het Lokerse Quantum Fantay is zo’n geval. De drie albums van dit kwintet zijn totaal onopgemerkt gepasseerd, maar hebben in het nichewereldje van de space- en progrock wel al plekken op het hoofdpodium van topfestivals als Prog Resiste Convention (Duitsland) en Nearfest USA (Amerika) opgeleverd. Vierde studioplaat, ‘Bridges of Kukuriku’ is een nieuwe topper in zijn genre, eentje waarbij psychedelica, spacejazz en zelfs psytrance samenvloeien in een boeiende, benevelde muzikale trip.
Vernieuwend of uniek is deze plaat in geen geval. Bands als Yes, Hawkwind of Uriah Heep – met wie deze heren zelfs afgelopen zomer het podium deelden – maken al vier decennia lang progrockmuziek met zweverige, erg lange en soms zelfs bombastische composities. Quantum Fantay haalt de mosterd echter duidelijk elders. De vingervlugge basgrooves en virtuoze gitaarsolo’s die de strijd aangaan met bubbelende, psychedelische elektronica en verheven fluitspel zijn hét handelsmerk van de neo-hippieband Ozric Tentacles, van wie deze Belgen een stevige sound-alike zijn.
De gelijkenissen zijn moeilijk te negeren. Het driedimensionale spel van een onrustige, opgepepte onderbouw waardoor verheven tonen en psychedelische keypartijen dartelen, de rustige ambientpassages tussenin en vooral het hallucinerend fantasy-karakter is duidelijk ontleend aan de Britse voorgangers.
Toch trekt Quantum Fantay de lijn nog een beetje door. Songs die een lange, golvende verhaallijn bevatten, vormen vijf ‘bruggen’ die tot het droomrijk Kukuriku leiden. En die bruggen blijken telkens een erg rijke, gevarieerde constructie te bevatten met veel leuke tierlantijntjes, maar ook met plotse stijlwijzigingen en verschillende bouwmaterialen. Songs als ‘Shiver Moments – Bridge Three’ die van metal naar etnische trance tot heroïsche zweefrock en terug reizen, bevatten pure instrumentale poëzie waardoor deze plaat, die in het begin stevig van leer trekt, ook heerlijk veel zuurstof krijgt. Dat moet overigens wel met dit soort van muziek, kwestie van een overdosis te vermijden.
‘Brigdes of Kukuriku’ bevat een stevige dosis wegdroom- en genietrock. Dit gezelschap wordt in eigen kringen niet voor niets op handen gedragen. Virtuositeit, energie en spelplezier druipen van dit album. De zes instrumentale songs die in voortdurende beweging zijn, werden productietechnisch bovendien niet enkel mooi uitgewerkt, maar blijken ook nog eens boordevol diepgaande details te zitten. Mensen die niet vertrouwd zijn met deze muziek, aarzel niet om deze cd aan te schaffen om een nieuw universum te kunnen ontdekken!
