Het zal de heren uit Lokeren worst wezen dat het Vlaamse circuit hen niet opgepikt heeft. Quantum Fantay heeft zich in zijn tienjarig bestaan opgewerkt naar de top van het internationale space- en progrockcircuit wat podiumplaatsen op grote Amerikaanse en Europese festivals heeft opgeleverd. Aan de vooravond van een nieuw Amerikaans verhaal, is de band nog eens op het podium geklommen op de Fonnefeesten, waar het voor hen allemaal begon. Hier werd het laatste wapenfeit, ‘Bridges of Kurikuru’, vermengd met hoogtepunten uit het vijftal zijn muzikale carrière. Het relaas daarvan is opgenomen en wordt nu ter beschikking gesteld als volwaardig livealbum, ‘Bridges of the Old Fishingmine’.
Een sfeervolle trailer met liveopnames van het optreden in augustus 2011 circuleert al enige tijd op internet. Ook nu weer lijken veelgelaagde zweef- en droompartijen het publiek moeiteloos in te pakken. Arabische vrouwenzang en bubbelende elektronica: de band weet in elk geval verwachtingvol te openen. En dan barst een metalgitaar los die in wild meanderende solo’s een scala aan kleuren aanbiedt en door sprankelende dwarsfluitthema’s gesust wordt. De instrumentale trip is begonnen. Veelgelaagde, psychedelische melodieën worden over elkaar gedrapeerd en complex in elkaar verweven. De basgitaar van Wouter de Geest rommelt en het scherpe drumwerk van kompaan Gino Verhaegen roffelt er stevig op los, terwijl gitaar- en keyboardpartijen verheven hoogtes opzoeken.
Al vanaf opener ‘Ugisiunsi’ blijkt hoe hard Quantum Fantay zich spiegelt aan zijn lichtende voorbeeld, Ozric Tentacles. Erg energieke spacerock verlaat het zweverige terrein van de progmuziek om regelmatig in zesde versnelling te schieten en er als een dolle trein vandoor te razen, alsof de muzikanten zichzelf in extase spelen. Als een geoliede machine dartelt dit vijftal doorheen zijn fantasiewereldje vol buitenaardse geluiden en benevelende klanken en schippert binnen eenzelfde song moeiteloos tussen metal, dub, progrock en sprankelende ambient.
Toegegeven, het tempo ligt hoog. Quantum Fantay sleurt regelmatig alles en iedereen mee in zijn wilde carrousel van vingervlug gitaarspel, orgelsolo’s en drammend bas- en drumwerk. De zweverige intro’s of outro’s van de tracks van minimaal vijf minuten bieden dan ook een welkome adempauze en wanneer een nummer als ‘Follow the Star’ wat gas terugneemt en de snaarinstrumenten het zwijgen oplegt, injecteren de Vlamingen even wat noodzakelijke zuurstof in hun set. Een fabuleuze drumsolo doet alles en iedereen verstommen. Ook het vijf jaar oude ‘Niek Shlut’ (dat op de progrockcompilatie ‘A Taste of Belgium’ werd opgenomen) tracht de gemoederen wat te bedaren met heerlijk lange, langzame zweefpartijen maar eindigt in een soort van goatrance waanzin die de finesse van het nummer wat ondermijnt.
Quantum Fantay is een unicum in het Belgische muzieklandschap, dat blijkt nog maar eens. De virtuositeit van dit vijftal grenst aan het onmogelijke, net als de energie en onstuimigheid. Deze liveopname is een kwalitatief ijzersterke, psychedelische cocktail die zijn consumenten doet draaien en tollen. ‘Bridges of the Old Fishingmine’ mag dan ook zonder enig schroom geplaatst worden naast de talloze Ozric Tentacles releases.
