'So this is Heaven' is het tweede album van Serafim Tsotsonis op het aan het Duitse Compost-label gelieerde Klik Records. In 2006 veroverde de Griek met zijn debuutalbum 'Peak' (2006) vooral in eigen land een behoorlijke cultstatus, maar al snel deed hij ook in het buitenland de harten van menig gerespecteerde dj sneller slaan. Drie jaar later heeft Tsotsonis zijn sfeervolle mix van pop-, rock- en dance-invloeden geperfectioneerd tot een soort elektronica die klaar is om wereldwijd de meer 'classy' danstenten op stelten te zetten.
Serafim Tsotsonis, een klassiek getrainde pianist en geluidstechnicus, speelt op zijn nieuwste plaat vijftien tracks lang met het muzikale spanningsveld tussen klassiek en innoverend. Serveert hij met 'Poles' nog een filmische opener van piano en strijkers, dan presenteert hij een dik half uur later een glitch-achtig, bij momenten ronduit psychedelisch popexperiment, '23' genaamd. Op 'Yours' flirt hij voluit met postrock door gesamplede livedrums en vuilgalmende gitaren te combineren met de poëtische rockvocalen van gastzanger Zach (Ocean Mind). Aan het andere eind van de cd smokkelt hij dan weer de drumloze ambientballade 'Mott Street' de huiskamer in.
Toch zijn bovenstaande tracks niet meer dan leuke tussendoortjes. Tsotsonis lijkt immers op zijn best wanneer hij minder de extremen opzoekt en gewoon eenvoudige 4/4-beats laag na laag omwikkelt met breed uitgesmeerde, dromerige klanktapijten, engelenzang, bevreemde electrosamples en catchy popmelodieën. Met deze vaste waarden en verscheidene gastzangers rijgt hij het jazzy 'Red Shoes' naadloos aan diepe, minimale house als 'Moui Yam Yam' en 'Is', om wat later richting vocale deeptrance te knipogen met 'Mr. Wad'. Ook ietwat donkere tracks als 'I'm Free' en 'She' vallen niet uit de toon doordat ze baden in hetzelfde volle, minutieus gebeeldhouwde én dansbare geluid.
De sterkte van Serafim Tsotsonis is jammer genoeg ook zijn achilleshiel. De uitgesproken voorliefde van de Griek voor veelkleurige (analoge) synthesizers en een perfect uitgevuld geluidsbeeld maken zijn muziek ietwat voorspelbaar, zoniet vermoeiend bij langdurige beluistering. Zo kunnen tracks als 'Bicycles on Hudson' en 'Katrin' (met de bevreemdende gastvocalen van Willow Wieliczka en Elena Charbila) op zich moeiteloos concurreren met de betere housepop van bijvoorbeeld Arsenal, maar worden ze op 'So this is Heaven' omringd door iets te veel van hetzelfde om echt een blijvende indruk te maken.
Meer over Serafim Tsotsonis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
