Onbekend is onbemind, zo gaat het spreekwoord. Dit gaat zelden meer op voor een band als Slough Feg. De heren timmeren al jaren aan de weg met hun bijzonder aanstekelijke songs vol dubbele gitaarlijnen, heerlijke zangpartijen en licht komische dan wel maatschappijkritische teksten, veelal gericht op science fiction, en toch zijn er verdraaid weinig muziekliefhebbers die al van deze band gehoord hebben. Maar goed, de bende rond gitarist/zanger Mike Scalzi laat het niet aan het hart komen, en levert opnieuw een heerlijk nostalgisch plaatje af, dat toch wat kleine aanpassingen laat horen.
Zodra het lekker ronkende 'Trick the Vicar' losbarst, wordt meteen duidelijk dat Slough Feg na jaren de gitaarklank lichtjes heeft aangepast. De droge, haast kale klank is tegenwoordig voller, ruiger en bevat meer spreekwoordelijke oomph! dan voorheen. Het is even wennen, maar aan het eind van de rit is duidelijk dat deze kleine progressie de rest van het materiaal of de opzet van de band niet geschaad heeft. Het zorgt er vooral voor dat Slough Feg ietsjes moderner klinkt.
Dat moderner is dan ook erg relatief, want de vrolijke dubbele gitaarmelodieën, de heerlijk retro ritmepartijen en de zalvende zang zijn nog steeds erg geënt op de heavy rock van de jaren zeventig en begin jaren tachtig. Een Slough Feg-song is dan ook herkenbaar uit de duizenden: drum en bas zetten een licht galopperend ritme in, en de gitaartandem vult de gaatjes met rond elkaar zwierende en zwevende solo's en thema's. Vaak klinken de gitaren dan ook als een tweede en derde stem, terwijl Scalzi zelf eerder sober zingt.
'The Animal Spirits' is alweer van begin tot eind genieten van mooie deuntjes als 'Lycanthropic Fantasies' (behoorlijk donker voor hun doen), 'Kon-Tiki' (met geweldige zanglijnen) of het al eerder vernoemde 'Trick the Vicar'. Elk album van Slough Feg slaagt erin om een glimlach op het gelaat te toveren en laat eens te meer horen dat een band geen honderd studiotrucjes of overladen productie nodig heeft als het songmateriaal sterk genoeg is om quasi naakt te overtuigen.
Met dit album heeft Slough Feg opnieuw een erg aanstekelijk en mooi klinkend album geproduceerd dat smaakt naar meer. Luisteraars die al overtuigd zijn van de kwaliteit van dit gezelschap mogen meteen naar de platenboer hollen, anderen krijgen de lichte aandrang om toch op zijn minst de band een kans te geven.
