De kleine hype die ontstond door de nieuwe jasjes die Nouvelle Vague waveklassiekers uit de jaren tachtig gaf lijkt toch al een tijdje over te zijn. Toch vonden de mensen achter het project Sofia het nodig dit kunstje nog eens over te doen, ware het niet dat zij selecteerden uit het betere gitaargeweld van de laatste 30 jaar, van Sex Pistols tot Queens of the Stone Age en van Devo tot The Foo Fighters.
Waar de Fransmannen van Nouvelle Vague voor een organische bossa nova-aanpak kozen, heeft Sofia het in de elektronische hoek gezocht. Dit had best voor interessante resultaten kunnen zorgen, tenminste als men niet voor zoutloze loungearrangementen had gekozen. Er zit geen ziel in de versies van Sofia, het is muzikaal behang en dan nog van een gedateerde soort. De nummerkeuze getuigt eveneens van weinig inventiviteit, alle klassiekers passeren de revue, zelfs als verzamelaar zonder de alternatieve versies zou deze 'Search and Destroy' niet voldoen. Het enige nummer dat echt overeind blijft in zijn nieuwe vorm is 'No One Knows' van Queens of The Stone Age, er wordt iets van het psychedelische van het origineel overgehouden en er zit zowaar een beetje animo in. Historisch dieptepunt is de versie van het titelnummer van dit schijfje, 'Search and Destroy' van de legendarische Stooges. Dit is echt pure muzak, de garageklassieker bij uitstek kabbelt voort als een vredig bergriviertje. Ook 'Heart Shaped Box' van grungehelden Nirvana is absoluut te vermijden wegens buitengewoon slaapverwekkend, ondanks de trompet die erbij gehaald wordt.
Deze 'Search and Destroy' lijkt een zaak van pure kopieerdrift en winstbejag. Dat hoort niet bij echte muzikanten en al zeker niet bij punkers. Het resultaat getuigt van weinig smaak en inzicht, iedereen kon merken dat het nouvelle vagueprincipe zijn beste tijd had gehad en tenslotte ook niet meer dan een leuke gimmick was. In deze tijden van financiële en economische crisissen zijn er betere manieren om geld te besteden.
Meer over Sofia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
