Wie er wel eens van gedroomd zou hebben om in de schoenen van deze gerenommeerde dj te staan, kan maar beter van reizen houden. Omwille van zijn uiterst verfijnde mixtechniek en zuivere platenkeuze wordt Steve Bug over de hele wereld gevraagd. In zijn eigen producties slaat hij vaak andere wegen in. Dan komt zijn voorliefde voor acid tot zijn recht en demonstreert Bug de gulden middenweg tussen house en techno. Op 'Collaboratory' bundelde hij in de meeste nummers de krachten met bekende artiesten uit zijn milieu.
Doordat Steve Bug telkens samenwerkt met andere muzikanten, ontstaat een geassembleerd geheel van uiteenlopende nummers. Dat is meteen ook het minpunt van het album: een gebrek aan samenhang.
'Trees Can't Dance' opent met warme synthesizertonen die het leidmotief vormen van deze openlucht house. Dit zonnige strandfeestsfeertje wordt meteen in de kiem gesmoord met het volgende nummer. 'I Swallowed Too Much Bass' hoort thuis in de obscure Berlijnse clubs. De lugubere stem van Paris The Black Fu, beter bekend als de helft van Detroit Grand Pubahs, vult de gedikte beats uitstekend aan. Met deze ongecompliceerde composities toont Steve Bug de luisteraar dat een minimum aan samples voldoende kan zijn om een massa in beweging te brengen.
Toch zijn de samenwerkingen niet altijd even succesvol. Zo vullen de vocalen van Cassy in 'Strong Moment' bijvoorbeeld weinig toe aan de klassieke housebeatstructuur waardoor het nummer ouderwets overkomt. Het frisse en verrassende effect wordt het album vaak ontnomen door op een langdradige wijze synthesizergeluiden te herhalen.
Pas op het einde van de rit bloeit alles open. Nummers zijn voortreffelijk en met gevoel geproduceerd. In 'Passing Sounds' ontwikkelen Bug en Simon Flower op die manier een prachtig organisch minimal techno nummer van het soort dat het Pokerflat label eigen is. De impact vergroot met 'Still Music' waarin zware beats het voortouw nemen en acidgeluiden daartussen kronkelen. De intense synthesizerjam voegt een hypnotisch, bijna hallucinerend effect toe aan de muziek.
Het vele reizen in het clubcircuit geeft Steve Bug duidelijk niet al te veel inspiratie. Door de hele tijd van de hak op de tak springen is hij in 'Collaboratory' de draad vaak kwijt. Daarbij komt nog eens dat vele nummers diepgang en originaliteit missen waardoor het album wat te gemakkelijk overkomt. Als er in de muziekmarkt een term als consumentenvertrouwen zou bestaan, dan zou die hier toch lichtjes geschaad zijn.
Meer over Steve Bug
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
