De Amerikaan Jimmi LaValle heeft de perfecte harmonie gevonden tussen klassiek pianowerk en elektronica. Waar hij met zijn vorig The Album Leaf-plaat nog hulp zocht bij de dromerige Ijslanders van Sigur Rós, is de gevoelsmuzikant met de ideeën voor 'Into the Blue Again' richting het warme Seattle getrokken. Ondanks een wisselend klimaat, lijkt aan het dromerige, zachte slaapkamergevoel in de man zijn muziek gelukkig weinig veranderd te zijn. Meer nog, een succesvolle poging uit het verleden om voor vocale invulling te zorgen, heeft op deze plaat enkele heerlijk mijmerende opvolgers gekregen.
The Album Leaf omschrijven is geen eenvoudige zaak. Woorden klinken immers te hard bij het aanhoren van zo'n intense en introverte muziek. Met zijn dromerige piano-elektronica zweeft LaValle ergens tussen ambient, postrock en pop in. Met veel lieflijke, zachte tonen en nachtelijke, huislijke melodietjes speelt hij verstoppertje in zijn eigen fantasiewereld. Warme orgeltoetsen en voorzichtig tikkende ritmen -een mengelmoes van live drumwerk en click'n'cutelektronica- omkaderen elk nummer met veel fijngevoeligheid. Titels als 'The Light', 'Shine' of 'Into the Sea' verraden dan ook een heerlijk optimisme. Toch is het niet gepast te hard van stapel te lopen. Op een langzame, gelukzalige wijze bloeit dit plaatje mooi open. Zo is het is niet helemaal duidelijk 'Always for You' zo hemels maakt: de warme donsdeken van in mekaar gevlochten klanken, het opgewekte elektroritme of de nogal nasale stem die gemoedelijk ontdubbeld wordt. Het is in elk geval één van de vele hoogtepunten op dit compacte schijfje. De ontegensprekelijke kampioen is echter het eindeloos ontroerende 'Red Eye'. Een parelende melodie op een soort van elektronische harp zet zich af tegen een droog hiphopritme. Dankzij fonkelende effectjes en wegdraaiende ondertonen groeit de track open richting opperste geluk. Violen, piano en fluit treden de zacht golvende melodie langzaam bij en laten dit nummer als een veelkleurige bloem ontluiken. Dat het niet altijd even vrolijk hoeft te zijn, bewijst dan weer een lomer 'Wishful Thinking', dat met piano en cello een droevig thema neerzet maar gelukkig met ver wegklinkend klokkenspel een sprenkeltje hoop vertoont.
Het is moeilijk om haast geen tranen in de ogen te krijgen bij het aanhoren van zo'n intense muziek. The Album Leaf speelt netjes op het gemoed in. 'Into the Blue Again' troost, bemoedigt en vertedert en vormt zowel qua sfeer als qua inhoud een waardige moderne, Amerikaanse tegenhanger van het Franse Air. Herhaaldelijk wegdromen is dan ook zeker niet verboden!
Meer over The Album Leaf
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
