Wie het (nog) niet heeft met hiphop, maar er toch een bruggetje naar zoekt, kan niet beter vallen dan op The Roots. Het blijft een opvallende combinatie: live gespeelde drums, feeërieke keyboards, funky bas en dito gitaar naast draaitafels. Of de door Black Thought gerapte strofes met de gezongen refreinen van een stoet gastvocalisten. Toch is 'Pheronlogy' ondanks deze resem gasten – o.a. Talib Kweli, Ursula Rucker en Cody Chesnutt – geen vriendjes-van plaat. Daarvoor is het Roots geluid te kenmerkend, te overheersend. Hoewel meestal sober opgebouwd – geen complexe constructies, maar subtiele veranderingen binnen de songs – is er geen houden aan: het neemt bezit van de luisteraar en diens directe omgeving. Soms klopt het aarzelend aan zoals in de weemoedig gitaar en strijkers begeleiding van 'Pussy Galore'. Terwijl het in 'Break You Off' als zoete en sexy R&B verleidt met strijkers, fijne beats en de gladde stem van gastzanger Musiq. 'Complexity' met Jill Scott klinkt niet minder sexy, maar door het gebruik van een Afrikaanse duimpiano wel minder 'smeerbaar'. Net als het scherpere, maar nog steeds lonkende funky geluid van 'Sacrifice' – met Nelly Furtado. Dit is mijlenver verwijderd van het 'in your face' beukende 'Rock You': beats als zweepslagen en spaarzame, metalige percussieklanken die staalhard aankomen. Een minimum aan middelen voor een maximum aan rendement. 'Thought @ Work' is één van de weinige uitzondering op deze regel: de latin percussie wordt hier bedolven onder een dik rookgordijn van kreunende keyboards en samples van saxofoons, knallende koperblazers en koortjes. Voorts is er nog de gloeiende soul van 'The Seed (2.0)' of de technodreunen van de verborgen track 'Thirsty'. Waarin ook – éénmalig op deze CD – de human beatbox van Rahzel present geeft. Maar zelfs binnen dit ruim aanbod aan muzikale hiphopuitvalswegen blijven twee nummers buitenbeentjes. 'Something in the Way (in Town)' is een spoken word performance van dichter en activist Amiri Baraka. Die hier klinkt als een bezwerende combinatie van een predikant, een psychiater en een hypnotiseur. Terwijl blues – avant-garde gitarist James 'Blood' Ulmer in 'Water' helemaal het dak er af mag blazen. Wat begint als beweeglijke funky hiphop slaat naar het einde op hol door loeiende gitaaruithalen en beukende pianoakkoorden. Hiphop is hier even ver weg. De extatische spiritualiteit van jazzsaxofonist Albert Ayler zoveel dichter. 'Phrenology' toont de zwarte muziekcultuur in al haar facetten. En dat zijn er veel. En knappe ook.
Meer over The Roots
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
