Alsof ze zo snel mogelijk aan het einde van de plaat willen geraken, zo speelt The Tyde de meeste, behoorlijk vervelende nummers op 'Twice'. Om dat doel te bereiken lijken veel nummers op elkaar en zijn nuances in deze muziek nauwelijks aanwezig. 'A Loner', 'Henry VIII' en 'Go Ask Yer Dad' zijn erg inwisselbare songs met een gelijkaardig akoestisch geluid. Een erg vol maar repetitief gitaargeluid wordt bijgestaan door een compleet gebrek aan dynamieken en spanningsbogen. Het resultaat is weinig overzichtelijke muziek die elke richting mist. Alleen zanger Darren Rademaker weet af en toe de nodige accenten toe te voegen. Hij verslikt zich helaas in het breekbare 'Best Intention'. Zijn stem is niet helemaal geschikt voor dit rustigere werk en ook verder heeft het muzikaal te weinig te bieden heeft om echt te boeien
Pas met 'Crystal Canyons' bewijst The Tyde dat het ook anders kan. Het up-tempo nummer past beter bij Rademakers zangkwaliteiten. Opgehangen aan een leuk gitaarmelodietje wordt een zonnig feel good sfeertje gecreëerd. 'Takes a Lot of Trying' weet nog meer te overtuigen. De song rolt gestaag voort, maar telkens op de juiste moment wordt lichtjes gas terug genomen. De lichte distortion op de stem, de leuke backing vocals en enkele rockelementen maken het tot een uitstekende popsong die op de meest Siberische momenten de zomer kan oproepen.. Ook 'Memorable Moments' klinkt erg fris en opgewekt. Helaas is dat het laatste van die soort die op deze cd te vinden is. De rest kampt met dezelfde tekortkomingen als de eerste nummers: ze zijn zo vlak als een biljartlaken. Wanneer het tweede breekbare nummer, 'Breaking Up The Band', dan nog veel te sterk aan 'Best Intention' doet denken, is album gelukkig bijna gedaan.
Ondanks het zonnig en fris potentieel dat in de nummers zit, is het een saaie plaat geworden. Met meer aandacht voor muzikale details moet dat een volgende keer veel beter kunnen.
Meer over The Tyde
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
