De Zwitserse band Treekillaz" bestaat al tien jaar, maar begint nu pas de Europese scene te betreden. Het zal die eeuwige twijfelachtigheid zijn waarschijnlijk. Of misschien was er te veel verwarring, want Treekillaz" (met de aanhalingstekens) klinkt wel verdacht als de volgende grote hiphop act en een Zwitserse hiphopgroep is waarschijnlijk even zeldzaam als een redelijke politicus en een integere bankier. Maar goed, de neutraliteit in het achterhoofd houdend, verdient elke groep een eerlijke en objectieve kans.
Bij het horen van het openingsakkoord verdwijnt de scepsis echter als sneeuw voor de zon: 'Disco' combineert een stevige beat met een pompende gitaarriff - erg leuk allemaal. Halverwege loopt het wel wat spaak als het refrein iets te veel probeert om een radiohit te worden. Nergens voor nodig, zeker omdat het begin al sterk genoeg was. Enkele andere nummers zijn in hetzelfde bedje ziek: na een sterk begin zakken ze halverwege wat in elkaar met een geforceerd refrein. 'The Ignorant' gaat daardoor wat de mist in, en ook 'Stereo' kan niet helemaal overtuigen. Daartegenover staan ook een rist sterke nummers, waarbij een paar combinaties van rock en elektronica voor een leuke kruisbestuiving zorgen. 'Diver', 'Let Me Die' en 'Beautiful' knipogen meermaals naar de Amerikaanse rock van Creed, waardoor muziekpuristen waarschijnlijk zullen afhaken, maar wie houdt er nu niet op tijd en stond van een beetje lekkere rock die niet meer probeert te zijn dan gewoon fijne muziek?
Hoewel 'Season Of The Lonesome' er niet in slaagt om de clichés te overstijgen, is het wel een zeer goede rockplaat. Het titelnummer is zo aanstekelijk dat het wel eens op de lijst met verslavende middelen zou kunnen terechtkomen. Ook 'Not The Only One' is bijzonder goede rock zonder ook maar een seconde vernieuwend te zijn. Dat kan eigenlijk bij uitbreiding over de hele cd gezegd worden: voor wie niet zit te wachten op het volgende muzikale experiment maar gewoon graag wat potige rock wil horen, is dit een aanrader.
