De compilatie ‘Monsters of Funk & Soul’ zou het beste moeten zijn dat het Duitse Unique label sinds 1988 uitbrengt. Het is eraan te horen dat deze stal de gouden jaren van de funk en soul heeft gemist. Grote kleppers staan er niet op de plaat, wel enkele interessante interpretaties en lekker groovende thema’s. Jammer genoeg is de selectie te eentonig. Alle nummers drijven in het algemeen op eenzelfde zachte soulpulse, het rauwe enuitbundige van de funk is nergens terug te vinden.
Nochtans begint de plaat leuk met Laura Vane & The Vipertones. ‘Am I Dreaming’.Vane's stem heeft bij momenten wat weg van een brave Amy Winehouse. Een vette, rollende bas, een snijdende 4/4 beat en poppy lyrics doen de rest. The Soulsnatchers feat. Curtis T. gaan op eenzelfde rammende beat en funky orgeltjes verder. Toch komt ‘Good and Plenty’ door de cheesy discoblazers en de flauwe achtergrondzangeresjes nooit echt van de grond.
Het Zwitserse Plenty Enuff startte oorspronkelijk als een reggae-skaband, maar schakelde dan over naar vrolijke soul van het genre dat zou kunnen dienen als soundtrack voor de debiele dansjes van Carlton Banks uit The Fresh Prince of Bel-Air. De drums zijn lekker, maar de zang schiet te kort. En als de zanger ‘Baby, I want it to be Winter’ inzet, moeten er toch neigingen worden onderdrukt om naar het alpenland af te reizen met het dichtsbijzijnde zware borstbeeldje.
De zeemzoeterige bossa nova-versie van Boney M.'s 'Sunny' door Eli Goulart E Banda Do Mato doet gelijkaardige gevoelens opwellen. Het nummer is te gepolijst en steunt te veel op het bossa novaritme. Zanger Eli Goulart heeft een dodelijk beperkte stem en komt nooit verleidelijk over. Ook de gedateerde blazers kunnen de boel niet meer reanimeren. En ook ‘Make You Happy’ van Wondertronix is pure, haaruitrekkende liftmuziek.
De Spanjaarden van Sweet Vandals brengen James Browns ‘Papa’s Got a Brand New Bag' wél tot leven. De ondeugende klank van Mayka Edjo doet denken aan Sharon Jones of Nicole Willis, met een lichte, exotische Spaanse tongval. De stevige drums zijn lekker geënt op James Browns drummer Bernard Purdie en de retro-funk orgeltjes slagen er in om, zonder blazers, de kracht van de Godfather of Soul redelijk overtuigend neer te zetten. Het tweede nummer waarmee deze Madrilenen op de plaat staan, is minder funky. ’Charlie Love’ neemt wat gas terug en mist cojones.
‘Fired Up’ is van Glen Anthony Henry en werd gemixt door de man achter de Sweet Vandals. Het is duidelijk dat deze van James Brown en de jaren ’70 soul houdt. Glen Anthony Henry heeft een aangename donkere soulstem die zich nooit forceert en uitgaat van zijn eigen kracht. Hoewel de muziek niet altijd even vers klinkt, houdt Henry het nog interessant. In zijn ‘I Don’t Know’ gaat hij jammer genoeg de kleffe toer op en brengt hij enkel herkauwde, honingzoete melodieën voort.
De Japanners van Osaka Monaurail brengt met ‘Soulful Strut’ een soundtrack voor een politiefilm uit de jaren ’70. Hun interpretatie van ‘Quick Sand’ is iets pittiger, maar de Japanners missen toch de jus van hun landgenoten van Soil&Pimp Sessions om het legendarische nummer langer eer aan te doen.
Echte monsters zijn er op ‘Monsters of Funk & Soul’ niet te vinden, hoogstens familie van het Koekiemonster of Elmo. Afzonderlijk zijn de nummers zeker beluisterbaar en soms zelfs aanstekelijk, maar als compilatie komt deze plaat een maat te kort.
