De charismatische pianiste en wereldster Martha Argerich wendt graag haar prestige aan om enkele jonge pianisten te promoten. Onder de slogan 'Martha Argerich presents...' verscheen ondermeer de debuut-cd van Polina Leshenko. Deze drieëntwintigjarige Sint-Peterburgse is zonder meer een fenomeen. Haar onbegrensde virtuositeit zou wel eens ongeëvenaard kunnen zijn. Het programma van deze cd is duidelijk gekozen om Polina Leshenko te laten schitteren in vliegensvlugge loopjes, kletterende octaven en zinderende tremolo's.
In het openingsstuk, Liszts 'Rhapsodie espagnole', kan ze al meteen voluit gaan in alle virtuoze hoogstandjes waarmee de componist enkele typische Spaanse thema's omspint. De pianiste tracht de schaarse kalme passages ook heel intens te maken. Daardoor gaat het contrast met de snellere delen wat verloren. Fritz Kreislers 'Liebesleid', bewerkt door Rachmaninov, is eigenlijk veredelde salonmuziek. De kracht van deze bewerking zit hem in de combinatie van de sentimentele melodie met Rachmaninovs uitbundige pianistiek. Helaas, Leshenko wil opnieuw té origineel overkomen in haar interpretatie. Samen met de voor zichzelf sprekende eenvoud van de melodie verdwijnt ook hier het contrast. De twee werken van Chopin, 'Rondeau op.16' en 'Grande polonaise brillante précédée d'un Andante spianato op.22', bieden meer verfijning. Hier vindt Polina Leshenko echt een elegante klank zonder aan enthousiasme in te boeten. Brahms' variaties op een thema van Paganini vormen het hoogtepunt van deze cd. Enkel het tweede boek wordt hier gespeeld. Een beetje spijtig want deze interpretatie is fantastisch! Geen seconde gehinderd door de bijna onmenselijke technische vaardigheid die de aartsmoeilijke variaties vereisen, laat de pianiste telkens heel zuiver het thema opduiken. Het tweede opgenomen werk van Franz Liszt, 'Etude no.6' uit 'Grandes Etudes de Paganini', bestaat eveneens uit een reeks variaties op een thema van Paganini. Maar hier maakt tot in de puntjes uitgedachte compositie weer plaats voor impulsieve pianistiek. Het enige rustpunt op deze cd is een largo van J.S. Bach. Weliswaar in een romantische bewerking van de Russische pianist Feinberg. Volle akkoorden ontlokken aan de piano een dof ronken. Niet echt de essentie van Bach, maar wel heerlijk 'old school', zoals omschreven in het programmaboekje.
Misschien geldt de omschrijving 'old school' wel voor heel dit plaatje. De pianiste komt vóór de muziek, doet ermee wat zíj wil. De gekozen muziek leent zich natuurlijk voor een dergelijke aanpak. Maar een muzikante met deze ontzagwekkende mogelijkheden kan zich niet beperken tot dit overwegend 'lichtere' genre. Het is dus vol spanning wachten op een volgende cd met 'serieuzer' werk. Of misschien verrast Polina Leshenko wel met een kamermuziekopname?
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
